อยากได้(ใจ)เธอ

ตอนที่ 3

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมตัวใหญ่ เขากำลังใช้ความคิดชั่วครู่ ก่อนจะละสายตาออกจากแฟ้มเอกสารมากมายที่กองอยู่บนโต๊ะ เขาวางปากกาในมือลงอย่าเหนื่อยล้า พร้อมเอนไปด้านหลังอย่างเบื่อหน่าย

"เอฟ เข้ามาหากูหน่อย" เขากดโทรศัพท์กรองเสียงไปตามสาย ไม่นานชายร่างใหญ่ก็เปิดประตูเข้ามาภายในห้อง

"ครับบอส"

"ในซองคืออะไร"

"คุณหญิงท่านฝากมาให้ครับ"

"ไร้สาระ" เขาบ่นพึมพำเบาๆ ก่อนจะไล่เอฟออกไป ในซองเอกสารมีรูปผู้หญิงมากมายที่ผู้เป็นมารดาคัดสรร มาเป็นอย่างดี ล้วนแล้วแต่มีฐานะหน้าตาทางสังคมทั้งสิ้น มารดาของเขา อยากเห็นลูกชายเป็นฝั่งเป็นฝาเสียทีเขาหาได้ใส่ใจไม่ เพราะเขายังไม่เจอหญิงสาวผู้ใดที่เขาจะมอบหัวใจให้เธอ แค่เขากระดิกนิ้วผู้หญิงก็วิ่งตามเป็นพรวนแล้ว

นิติ หรือเรียกสั้นๆ "ติน" ชายหนุ่มใบหน้าหล่อคมเข้ม เขาไว้หนวดเคลาเล็กน้อย สร้างความเร้าใจสาวน้อยสาวใหญ่ให้หัวใจเต้นตูมตาม นิติชายหนุ่มวัย 31 ปี ผู้เป็นเจ้าของโรงแรมทางภาคใต้ของประเทศ เขาทำธุรกิจหลายอย่าง และประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย แต่มีเพียงอย่างเดียวที่เขาไม่เคยประสบความสำเร็จคือ การมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ซึ่งมันทำให้มารดาของเขาหนักใจไม่น้อยด้วยวัย 31 ปีที่เพื่อนๆ ของเขาต่างมีครอบครัวกันไปหมดทุกคนแล้ว

เขาทิ้งซองเอกสารสีน้ำตาลลงถังขยะอย่างไม่ไยดี นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่เขานัดดูตัวหญิงสาวเหล่านี้ แต่ครั้งนี้มาเป็นเอกสาร เข้ายิ่งไม่สนใจเข้าไปใหญ่

ครืน ครืน

นิติเปิดอ่านข้อความที่เพื่อนส่งมาให้ เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย พร้อมส่ายหัว เพื่อนของเขาชอบแอ่วสาวนักศึกษา รูปหญิงสาวสวยผมยาวเธอนั่งอยู่ในร้านเหล้า พร้อมเบอร์โทร นี้คือมันอวดผมใช่ไหม

(กูให้)

"อะไร"

(เด็กไง เผื่อมึงชอบ กูขอเบอร์น้องเขามาแล้ว เด็ดมาก วันนี้มึงจะขึ้นมากรุงเทพฯ ไม่ใช่หรือไง)

"แล้วไง"

(ของเล่นแก้เบื่อไง ของมึงไง ขึ้นมากินแต่ของเก่าไม่เบื่อบ้างไงวะ)

เพื่อนของเขาหมายถึงหญิงสาวหุ่นแซ่บ เธอชื่อแตงโม ทุกครั้งที่ผมไปทำธุระที่กรุงเทพฯ เราจะนัดเจอกันทุกครั้ง เธอตอบสนองความต้องการของผมได้ดี สิ่งที่ได้ตอบแทนคือ...ใช่!! มันคือเงิน ต่างคนต่างได้ผลประโยชน์ ผมมองหญิงสาวในภาพ แล้วยิ้มมุมปาก ก็สวยดีนะ ลองสักหน่อยคงไม่เสียหาย กินของใหม่บ้างเผื่ออร่อย

"อืมขอบใจ คืนนี้เจอกันร้านเดิม" นิติกดเบอร์โทรศัพท์ที่เพื่อนให้มาบันทึกไว้ แล้วมันก็เด้งขึ้นไลน์เพิ่มเพื่อนอัตโนมัติ ภาพหญิงสวยใบหน้าหมวย มัดจุกสองข้างใส่ชุดจีนยืนฉีกยิ้มหวาน โชว์ขึ้นหน้าจอโทรศัพท์ของเขาทันที นี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่เห็นในภาพ หน้าก็ไม่คล้ายเลยสักนิด เขาทวนเบอร์โทรศัพท์อีกครั้ง "มันก็ถูก" แล้วไงถึงเป็นผู้หญิงคนนี้

นิติตัดสินใจโทรหาเบอร์ดังกล่าวทันที ไม่นานนักก็มีเสียงตอบรับจากปลายสาย

(ฮัลโล)

"นี่เบอร์ใครครับ" เขาถามออกไปอย่างสุภาพ

(โทรมาหาใครคะ)

"โทรมาหาคุณไงครับ คุณชื่ออะไร"

(คุณโทรมาหาฉัน คุณต้องรู้จักฉันสิ) ปลายสายเริ่มมีน้ำเสียงไม่พอใจ

"ผมถามอีกครั้งคุณชื่ออะไร"

(เป็นโรคจิตปะ หรือว่าไม่มีอะไรทำ ถึงได้โทรมากวนคนอื่นแบบนี้ ไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะคุณ ไม่ต้องโทรมาอีกแล้วนะ ปัญญาอ่อน) น้ำหวานพูดจบก็วางสายไปทันที ทำให้ชายหนุ่มอารมณ์เสีย

ถ้าเธอรู้ว่าเขาเป็นใคร เธอจะไม่วางสายใส่เขาแบบนี้ได้!! ผมจะหาคำตอบเองว่าใช่คนเดียวกันหรือเปล่า รู้สึกเธอจะปากจัดไม่น้อยดี!! เขาไม่เคยเจอใครแบบนี้ ได้ปราบพยศเธอหน่อยคงหายเบื่อไปสักพัก นิติสั่งให้เลขาจองตั๋วเครื่องบินให้เขาทันที พร้อมให้เขาหาข้อมูลผู้หญิงสองคนให้กับเขาด้วยเช่นกัน

"อิฟ้า มึงตื่นได้แล้ว จะไปเรียนไหม สายแล้วนะ" น้ำหวานดึงผ้าห่มออกจากร่างบางที่นอนขดตัวอยู่บนเตียง

"ไม่ไป กูไม่สบาย" ฟ้าใสพูดออกมาโดยที่เธอยังหลับตาอยู่

"อีกแล้ว ขาดเรียนบ่อยเกินไปแล้วนะ แล้วแต่แล้วกันกูไปเรียนก่อน ตอนบ่ายเดี๋ยวกูเข้ามาจะเอาอะไรก็โทรบอกแล้วกัน ถ้าไม่สบายก็อย่างลืมกินยาด้วยล่ะ" น้ำหวานว่าแล้วก็เปิดประตูออกจากห้องไป ทิ้งให้ฟ้าใสอยู่ในห้องคนเดียว

ติ๊ง ติ๊ง เสียงข้อความโทรศัพท์ของฟ้าใสดังขึ้น เธอควานหาโทรศัพท์ที่อยู่บนหัวเตียง ก่อนจะเปิดอ่าน

(ดีครับ พอดียุ่งพึ่งเห็นข้อความครับ)

ฟ้าใสยิ้มออกมาทันที เขาคือหนุ่มที่เจอกันในลิฟต์ เธอทิ้งข้อความเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน เขาก็ไม่ตอบสักที จนถึงตอนเช้า

"ทำอะไรอยู่คะ"

(ไม่ได้ทำอะไรพึ่งตื่นนอนครับ)

"ค่ะ"

(แล้วน้องชื่ออะไรครับ)

"ฟ้าค่ะ พี่ล่ะ"

(ธีมครับ แล้วน้องอยู่ห้องไหน)

"706 ค่ะ"

(อยู่คนเดียวเหรอครับ)

"เปล่าค่ะอยู่กับเพื่อน แต่ตอนนี้อยู่คนเดียว"

(ทานข้าวหรือยังครับ)

"ยังเลยค่ะ"

(มาทานข้าวห้องพี่ไหม พี่พึ่งทำอาหารเสร็จ) ชายหนุ่มถ่ายรูปอาหารที่เขาทำส่งมาให้เธอ

"ว้าวน่าทานจังค่ะ"

(เดี๋ยวพี่ลงไปรับ)

"จะดีเหรอคะ"

(ดีสิครับ แค่มาทานข้าวเอง)

"ขอเวลา 20 นาทีค่ะ"