“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะแม่ตัวดี!”
เฟอเดอริกชักเริ่มคุมอารมณ์ไม่อยู่ ทั้งชีวิตมีแต่คนยอม ไม่เคยมีใครกล้าต่อปากต่อคำกับเขาสักคน เห็นทีจะมีแต่น้องสาวของศัตรูผู้นี้ นอกจากไม่เกรงบารมีนักธุรกิจมาเฟียแล้ว ยังกล้าถลึงตาใส่เขาอีกต่างหาก
“คุณเองก็อย่ามาพาลฉันเหมือนกัน หึงเองก็อย่ามาหาเรื่อง!” พูดไปแล้วก็เบิกตากว้าง เธอหลุดคำว่า ‘หึง’ ออกไปงั้นหรือ บ้าที่สุด อุตส่าห์คิดในใจแท้ๆ เชียว แล้วดูสิเนี่ย สีหน้าคนเถื่อนตื่นตระหนกไปเลย เฟอเดอริกไม่คิดว่าปิ่นมุกจะตีความท่าทางกระฟัดกระเฟียดของเขาเป็นความหึงหวง ซึ่งเขาเองยังไม่อยากจะยอมรับเลยด้วยซ้ำว่าใจมันหวงมันหึงจริงๆ
“อย่างเธอมีอะไรให้น่าหึง ก็แค่นางบำเรอความใคร่ที่ฉันซื้อมาขยี้เล่น” และปากร้ายกาจก็ว่องไวปานจรวด พ่นวาจาแสนหยาบคายใส่คนตัวเล็กทั้งๆ ที่สมองไม่ได้คิดเช่นนั้น ปิ่นมุกเป็นน้องของปกเกล้าก็จริงแต่ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเกลียดชังหล่อนไม่ลง ยิ่งได้อย
