ปกเกล้าถูกพามายังโกดังร้างที่ห่างไกลจากตัวเมือง เขาถูกมัดมือมัดเท้าจนไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ครั้นจะส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือยิ่งแล้วใหญ่ แค่อ้าปากก็ถูกขู่ด้วยปืนกระบอกโต คนขี้ขลาดจำต้องนิ่งเงียบแล้วภาวนาให้ตัวเองรอดพ้นปลอดภัย
“วางมันลง”
เฟอเดอริกสั่งเสียงเข้ม การ์ดตัวโตโยนร่างคนเลวกระแทกพื้นปูนสกปรก ฝุ่นผงตลบอบอวลหาใช่อุปสรรค์ในการแก้แค้นคนชั่วช้า ร่างสูงในชุดสูทมีราคาสาวเท้าเข้าไปใกล้คนที่ถูกมัดมือมัดเท้าอย่างน่าเวทนา ปกเกล้าลนลานคลานหนี ฝ่าเท้าของเฟอเดอริกเหยียบเข้าที่กลางอกของมัน
“มึงจะไปไหน”
“ปะ ปล่อยผมไปเถอะคุณริค ผะ ผมขอโทษ ผมขอโทษ”
ปกเกล้าเสียงสั่น กลัวจนเสียสติ
“มึงขอโทษกูเรื่องอะไร” เขาย้อนถาม อยากให้มันสารภาพด้วยปากของมัน
“ระ เรื่องที่ผม ผม…” ปกเกล้าไม่กล้าพูด แววตาเลือดเย็นของเฟอเดอริกเหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมขย้ำเหยื่อด้วยไฟอาฆาต
“มึงพูดมา!” เขาตะคอกเสียงดัง เ
