บทที่ 3.3 – ติดกับซาตาน (ชะตาชีวิต) (จบตอน)
1059 Words
“พี่ ไม่ มี ค่า”
หวนนึกถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่สุดในชีวิต ผู้หญิงมีตำหนิเช่นเธอใครเล่าจะเหลียวมอง แดเนียลไม่ผิดที่ไม่รักเธอ เขาชัดเจนตั้งแต่ต้นว่าเห็นเธอเป็นเพียงพี่สาวของเพื่อนสนิทเท่านั้น มีแต่เธอที่คิดไปไกลและอยากได้หัวใจของเขามาครอบครอง
“อย่าพูดแบบนั้น” เฟอเดอริกเสียงสั่น เจ็บจุกไปทั้งหัวใจเมื่อเห็นความทุกข์ระทมผ่านแววตาแสนอ่อนโยน
“พี่มีค่าสำหรับผมเสมอ”
ไม่มีสิ่งใดทำลายหล่อนได้ ดุจดาวยังคงเป็นพี่สาวที่แสนดีและงดงามที่สุดในสายตาของเขา คราบคาวที่ฝังลึกเป็นเพียงเปลือกนอกที่เจ้าตัวยังสลัดไม่หลุดก็เท่านั้น แม้ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อดูแลคนป่วยคนนี้ เขาก็พร้อมที่จะทะนุถนอมเจ้าหญิงของเขาตลอดไป
“ขอบ คุณ น้อง” เสียงแหบพร่าราวกระซิบ เฟอเดอริกกระชับกอดร่างบอบบางแต่หอมกรุ่นไปทั่วทุกอณูแน่น ถ่ายทอดความรักและความห่วงใยผ่านอ้อมกอดแสนอบอุ่น อยากให้พี่รู้รับรู้ว่าน้องชายคนนี้จะอยู่เคียงข้างเสมอ
ไม่มีวันที่เขาจะทอดทิ้งเธอ…
ปิ่นมุกตัดสินใจทำตามคำแนะนำของปกเกล้าที่ว่าให้เธอมาเจรจาขอต่อรองหนี้สินด้วยตนเอง เป็นอีกครั้งที่ต้องย่างกรายเข้าสู่สถานที่อโคจร เธอเคยนำเงินมาใช้หนี้แทนปกเกล้าสองสามครั้งเห็นจะได้ บ่อนขนาดใหญ่ช่างหรูหรามีระดับ ด้านล่างเป็นร้านอาหารไทยประยุกต์ ชั้นสองเป็นผับของนักท่องราตรีที่จะเปิดให้บริการเฉพาะเวลากลางคืนเท่านั้น ส่วนชั้นสามจะเป็นโซนเสี่ยงโชคที่รวบรวมการพนันเอาไว้ทุกรูปแบบ เรียกได้ว่าครอบคลุมทุกวงจร เป็นทุกอย่างสำหรับนักพนันหรือนักท่องเที่ยวที่ต้องการค้นหาความท้าทายให้กับชีวิต
“มาหาใคร”
ชายกล้ามโตคนหนึ่งทักทายด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรเท่าใดนัก ปิ่นมุกข่มความหวาดกลัวแล้วตอบกลับเสียงเรียบ
“มาหาคนชื่อโชค”
ครั้งแรกที่จะได้เจอกับเจ้าของบ่อนอย่างแท้จริง ทุกครั้งที่มาก็แค่นำเงินมาใช้หนี้แล้วก็จบ
“เธอเป็นใคร” ถามต่อพลางหรี่ตามอง
“ฉันชื่อปิ่นมุก เป็นน้องสาวของพี่ปรก”
เธอตอบอย่างระแวดระวัง บรรยกาศชั้นสามไม่น่าภิรมย์ชมชอบสักนิด ดูอึมครึมและวังเวงชอบกล
“อ้อ น้องไอ้ปกเกล้านั่นเอง”
ลากเสียงยาวหลังรู้สถานะของเธอ ดูเหมือนชายกล้ามโตคนนี้จะรู้จักปกเกล้าเป็นอย่างดี แน่ล่ะ ก็พี่ชายของเธอมันผีพนันตัวพ่อ หอบเงินมาถลุงที่บ่อนแห่งนี้ไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่
“ตามมา” กวักมือเรียกให้เดินตาม ร่างบางไม่ไว้ใจ
“จะไปไหน”
“ไปหาพี่โชคไง พี่โชคพักอยู่ด้านบน”
น้ำเสียงออกแนวรำคาญ
“ทำไมไม่คุยกันตรงนี้”
“ตอนนี้พี่โชคกำลังพักผ่อนอยู่ ถ้าเรื่องมากก็ไม่ต้องคุย จะไปไหนก็ไป!” โบกมือไล่เสียงดัง ปิ่นมุกเริ่มวิตก อุตส่าห์มาถึงที่ต้องไม่คว้าน้ำเหลวสิ
“ไปก็ไป” ร่างบางยอมจำนนเพราะตระหนักถึงเรื่องบ้านที่สำคัญที่สุดในเวลานี้
“ตามมา!”
ชายกล้ามโตเดินนำหน้าเธอเข้าไปยังลิฟต์สีทองมีระดับ พอถึงชั้นห้าประตูลิฟต์ก็เปิดออก ห้องพักรโหฐานปรากฏต่อสายตา ปิ่นมุกแอบตะลึงในความหรูหรา เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นมองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นของมีราคามาจากแบรนด์ชั้นนำระดับโลก
“พี่โชคครับ”
ชายหนุ่มผู้มีนามว่าโชคอยู่ในชุดเสื้อยืดลำลองสบายๆ หน้าตาโหดเหี้ยมแถมสักลายเต็มตัว มองแล้วน่าหวาดหวั่นไม่น้อย
“น้องสาวไอ้ปรกสินะ” โชคไล่สายตามองร่างบางตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ยกมือลูบปลายคางพลางครุ่นคิด “สวยดีนี่”
ปิ่นมุกเริ่มรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง สายตาที่อีกฝ่ายมองมานั้นดูลวนลามเธอจนเกินเหตุ
“สวยแบบนี้ต้องระดับวีไอพี” โชคสบตากับลูกน้อง เผยรอยยิ้มพึงพอใจในเรือนร่างอรชร
“หมายความว่ายังไง”
ปิ่นมุกตัดสินใจถามออกไป เธอพยายามนิ่งให้ได้มากที่สุด ไม่อยากตื่นตูมจนกว่าจะเข้าใจในคำพูดของโชค
“อย่าบอกว่าไม่รู้” โชคย้อนถาม
“รู้อะไร”
“ไอ้ปรกมันขายเธอให้ฉันแล้ว”
หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ
“วะ ว่าไงนะ!” เหงื่อชื้นผุดตามไรผม กรอบหน้าหวานเริ่มซีดเซียวลงเรื่อยๆ
“สาวน้อย ค่าตัวเธอที่ฉันจ่ายไปมูลค่าล้านหนึ่งเชียวนะ ไม่เบาเลยที่รัก” โชคเดินมาจับปลายคางหล่อนเล่น ปิ่นมุกสะบัดหน้าหนีราวรังเกียจนักหนา
“อย่ามาแตะตัวฉันไอ้พวกสารเลว!”
เสียงหวานโกรธจัด ก่นด่าตัวเองที่โง่งมหลงเชื่อวาจาของปกเกล้า เขากล้าขายเธอได้อย่างไร ทำแบบนี้มันเลือดเย็นเกินไปแล้ว
“โว๊ะอีนี่! แค่พี่โชคจับนิดจับหน่อยทำเป็นเล่นตัว เดี๋ยวอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถูกส่งไปเป็นของเล่นให้กับบรรดาเสี่ยกระเป๋าหนัก”
ลูกน้องกล้ามโตที่บูชาเจ้านายยิ่งชีพไม่พอใจ เห็นหญิงสาวด่าทอลูกพี่หนุ่มก็อยากจับคอสวยๆ หักนักแล
“ไม่เอาเว้ย” โชคส่ายหน้า “เด็กมันยังใหม่อยู่ ของแบบนี้มันฝึกกันได้” ยกยิ้มมุมปาก
“มึงพาไปแต่งตัวไป กูจะเปิดประมูลคืนนี้เลย”
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ดิ้นรนขัดขืนเมื่อถูกชายรูปร่างยักษ์ยึดเรียวแขนทั้งสองข้างเอาไว้
“ปล่อยนะ ฉันไม่รู้เรื่อง พวกแกไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้ ปล่อยเดี๋ยวนี้! ปล่อย!”
ปิ่นมุกกลัวลนลานพานน้ำตาไหล ริมฝีปากสั่นระริกซีดเผือด
“อย่าดิ้น ไป!”
“ขอร้องล่ะ ให้ฉันกราบก็ยอม ปล่อยฉันไปเถอะนะ”
หล่อนยกมือไหว้ขอความเมตตา โชคไม่สนใจพยักหน้าให้ลูกน้องลากร่างบางไปจากห้อง เสียงกรีดร้องปานขาดใจยังคงดังเป็นระยะๆ ทว่าลับหลังหญิงสาวผู้น่าสงสาร โชคเองก็ต้องกุมขมับแล้วถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง หยิบมือถือเครื่องโปรดโทร. หาใครคนหนึ่ง
“เรียบร้อยแล้วครับคุณริค”
- Writer
