“อย่าฝันว่าฉันจะปล่อยเธอไป!”
เฟอเดอริกไม่โง่ปล่อยเหยื่อแค้นไปจากคุกที่เขาสร้างไว้ง่ายๆ ตราบใดที่ความเจ็บปวดยังไม่ได้รับการบรรเทา เขาจะจองเวรครอบครัวของปกเกล้าไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่
“แล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนมาใช้หนี้คุณถ้าไม่ทำงาน”
ปิ่นมุกขึ้นเสียง สาวใช้ต่างมองเธอเป็นตาเดียว ไม่เคยมีใครกล้าแข็งข้อกับเจ้านายมาก่อน ผู้หญิงคนนี้อาจหาญนัก หล่อนกล้าต่อปากต่อคำกับบุรุษผู้ดุดันอย่างเฟอเดอริกเชียวหรือ
“ฉันเพิ่งบอกไปหยกๆ ว่าเธอจะอยู่ที่นี่ในฐานะคนงานของบ้านหลังนี้” หนุ่มใหญ่เตรียมแผนการทุกอย่างไว้หมดแล้ว เขาไม่คิดเอาน้องสาวของศัตรูมานั่งเล่นนอนเล่นสุขสบายไปวันๆ แน่ นอกจากเรื่องบนเตียงที่ปิ่นมุกต้องปรนเปรอทุกค่ำคืน งานบ้านทุกอย่างหล่อนก็ต้องทำโดยไม่มีข้อแม้
“เริ่มจากการไปเก็บกวาดสวนย่อมด้านหลังก่อนแล้วกัน”
“ปล่อยนะ ฉันเดินเองได้”
มือหนากระชากแขนเรียวพาเดินไปที่สวนย่อมท้ายคฤหาสน์ สภาพรกร้างเต็ม
