บทที่ 1.2 - แค่จุดเริ่มต้น (หมากในเกมแค้น)

1460 Words

“ดิฉันกราบขอประทานโทษค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้บุคคลเบื้องหน้า เฟอเดอริกพอใจที่ต้อนให้ลูกแกะไร้เดียงสาตกหลุมพรางได้สำเร็จ “เงินสิบล้านบาทแค่คำขอโทษมันไม่เพียงพอหรอกนะ” “ดิฉันยอมให้ท่านประธานหักเงินเดือนของดิฉันได้เต็มที่ แม้มันจะน้อยนิด แต่ก็ยังดีกว่าไม่แก้ไขอะไรเลย เพราะถ้าท่านบีบคนจนๆ อย่างดิฉันให้ต้องขึ้นโรงขึ้นศาล ทางบริษัทฯ จะไม่ได้อะไรกลับคืนแม้แต่บาทเดียว เพราะดิฉันจะยอมติดคุกเพื่อแลกกับจำนวนเงินมหาศาลที่ชาตินี้ทั้งชาติคงไม่สามารถหามาคืนได้เร็วภายในปีสองปี” หล่อนฉลาดพูด! เฟอเดอริกค่อนข้างอึ้งและยอมรับในไหวพริบการเอาตัวรอดของหญิงสาว หนุ่มใหญ่ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ยกมือลูบปลายคางแหลม นัยน์ตาสีฟ้าครามเย็นยะเยือกน่าเกรงขาม ปิ่นมุกไม่อาจรู้ได้เลยว่าเขากำลังคิดสิ่งใดอยู่ “เอาเป็นว่าฉันจะหักเงินเดือนของเธอเดือนละหกสิบเปอร์เซ็นต์” ได้ข้อสรุปที่คนฟังจำต้องยอมรับ เงินเดือนเกินครึ่งต้องหายไป ค่าใช้จ่ายมหาศาลรอคอยอยู่ทุกเดือน เห็นทีต้องหางานพิเศษทำควบคู่เพิ่มอีกหลายงานจนกว่าจะกลับมามีรายได้เท่าเดิม ไม่เช่นนั้นรายจ่ายไม่สมดุลกับรายรับอย่างแน่นอน “ตกลงไหม?” เขาถาม “แค่ท่านเมตตาไม่ไล่ดิฉันออกก็นับว่าเป็นพระคุณอย่างยิ่ง” ถึงความผิดครั้งนี้ไม่ใช่ของเธอร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ด้วยหน้าที่การงานมันก็ปฏิเสธกันไม่ได้ “ฉันไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำขนาดนั้น” หนุ่มใหญ่ยกยิ้ม ‘ฉันจะไล่เธอออกได้ยังไงสาวน้อย ในเมื่อเกมส์มันเพิ่งเริ่ม!’ “กลับไปทำงานได้แล้ว” เฟอเดอริกเอ่ยปาก ร่างบางยกมือไหว้อย่างนอบน้อมอีกครั้งก่อนเดินออกจากห้องไป “ไอ้ปรก กูจะทำให้น้องของมึงต้องเจ็บปวดและทรมานยิ่งกว่าที่มึงทำกับพี่สาวของกู!” สันกรามขบเม้มเป็นนูนกว้าง ช่วงเวลาแห่งการเอาคืนมาถึงแล้ว “ดีมาก!” แดเนียลกดวางสายหลังได้รับรายงานจากลูกน้องว่าตอนนี้บ้านของโรสรินกำลังจะถูกธนาคารยึด ราวกับสวรรค์เปิดทาง นักธุรกิจหนุ่มเล็งเห็นถึงผลประโยชน์ที่เขาจะได้จากเรื่องนี้ ผู้หญิงตัวเล็กๆ กับหนี้สินเป็นล้านๆ มันจะเป็นยังไงกันนะ? “ยิ้มแบบนี้แสดงว่ามีเรื่องราวดีๆ” น้ำเสียงคุ้นเคยดังขึ้น เฟรเดอริกกำลังทอดน่องมาทางเขา เพื่อนชายทิ้งตัวนั่งบนโซฟาแรงๆ “ฝั่งกูมีเรื่องน่ายินดี แต่ของมึงสงสัยจะเป็นเรื่องชวนหงุดหงิดใจ ใช่ไหมวะ?” แดเนียลหัวเราะ “เออ!” เฟรเดอริกกวักมือเรียกหาแก้วเหล้า แดเนียลรินน้ำสีอำพันดีกรีร้อนแรงยื่นส่งให้ “มีอะไรวะ” ถามอย่างใคร่รู้ “กูโดนโกง” “ว่าไงนะ? โดนโกง” แดเนียลไม่อยากเชื่อ ระดับเฟรเดอริกเนี่ยนะโดนโกง “ใครมันช่างกล้าลูบคมคนอย่างมึงวะ” นั่นสิ… ใคร “คนใกล้ตัวกูนี่แหละ แม่ง! ทำงานด้วยกันมาตั้งนานก็หลงคิดว่าแม่งจะดี ที่ไหนได้” ยิ่งพูดก็ยิ่งแค้น คนเดือดดาลกระดกเหล้าเข้าปากทีเดียวหมดแก้ว “เงินตั้งสิบล้าน กูไม่ปล่อยมันไว้แน่!” ดวงตาคมดุแดงก่ำ สองมือกำแก้วทรงสูงแน่น “เห้ย ใจเย็นๆ” แดเนียลเห็นเพื่อนกำแก้วใสแน่นก็ชักกลัวว่ามันจะแตกคามือซะก่อน เฟรเดอริกค่อนข้างบ้าระห่ำกว่าเขาเยอะ ลองถ้ามันโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแบบนี้ แสดงว่าต้องเจอเรื่องหนักหนาจริงๆ “กูจะเล่นงานให้เจ็บแสบทั้งพี่ทั้งน้องเลยมึง คอยดู!” ทั้งพี่ทั้งน้อง อะไรของมันวะ? “ว่าแต่มึงเหอะ ได้กินหรือยัง” จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนเรื่องคุย แดเนียลถึงกับตามอารมณ์ไม่ทัน แต่กระนั้นก็รู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงสิ่งใด “ยัง” “มึงจะเก็บไว้บูชาหรือวะ” เฟรเดอริกหัวเราะ ปกติแค่วันเดียวก็ลากขึ้นเตียงแล้ว ทำไมกับคนนี้ดูใช้เวลานานจัง “แต่ก็ใกล้จะได้กินละ” แววตาของแดเนียลมุ่งมั่น เรียวปากหยักลึกแสยะยิ้ม “เออ! ขอให้มึงได้แอ้มเร็วๆ ก็แล้วกัน” หนุ่มใหญ่ทั้งสองหัวเราะในลำคอ ต่างก็มีเสน่ห์ในการดึงดูดสตรีเพศไม่แพ้กัน แดเนียลดื่มเป็นเพื่อนเฟอเดอริกเกือบสองชั่วโมงก็ขอตัวกลับคอนโดฯ เห็นว่าจะรีบไปเคลียร์เอกสารเพื่อเตรียมเข้าประชุมในรุ่งเช้า พออยู่ตามลำพังใบหน้าสวยซ่อนเปรี้ยวแต่หวานละมุนของปิ่นมุกพลันลอยคว้างในอากาศ กลุ่มควันขาวขุ่นที่คนตัวโตพ่นออกจากปากหยักนำพาเรือนร่างอ้อนแอ้นของเจ้าหล่อนพัดผ่านมาด้วย หัวใจของเฟอเดอริกเต้นรัว แก่นกายร้อนวูบวาบเมื่อเพลิงกำหนัดที่ถูกฝังลึกเริ่มสร้างปฏิกิริยาดุนดันเนื้อผ้าจนปวดหนึบไปทั้งกาย “แม่งเอ๊ย!” เขากัดฟันกรอด ยัยผู้หญิงบ้านั่นมีอะไรดีวะ ทำไมเขาถึงมีความต้องการทุกครั้งที่อยู่ใกล้หล่อน ตั้งแต่วันแรกที่พบหน้า ตอนนั้นเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นน้องสาวต่างมารดาของไอ้สารเลวปกเกล้า คนขับรถของดุจดาวที่เขาไว้ใจให้มันคอยดูแลพี่สาวสุดที่รัก เขาไม่คิดว่ามันจะกล้าทำเลวระยำกับครอบครัวที่ชุบเลี้ยงมันมาหลายปี ทั้งเงินเดือนและสวัสดิการต่างๆ ที่มอบให้ ปกเกล้าขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายดูดีคนหนึ่ง แม้ฐานะจะต่ำต้อยหากเทียบกับคนชั้นสูงแต่เขากับพี่ก็ไม่เคยคิดดูถูก ดุจดาวเองก็เมตตาชายหนุ่มเสมอมา เที่ยวต่างประเทศแต่ละครั้งก็มักซื้อของฝากเผื่อแผ่ไปยังครอบครัวของมัน ขาดเหลือเงินทองก็หยิบยื่นให้ทุกครั้ง แต่มันก็ยังกล้า ไอ้ชาติหมา คนอย่างมันต้องตายด้วยน้ำมือของเขา! “และน้องสาวของมึงต้องเจ็บยิ่งกว่าพี่สาวกู!” ประกาศกร้าวพร้อมกำแก้วเหล้าแน่น เฟอเดอริกจัดการกับเลขาฯ หนุ่มที่บังอาจโกงเงินบริษัทฯ ไปถึงสิบล้านบาทด้วยกัน เขาสั่งให้บอดี้การ์ดตามไปเล่นงานมันถึงรังกบดานต่างจังหวัดโดยไม่ให้ใครรู้ โดยเฉพาะปิ่นมุก… หล่อนได้แต่โทษโชคชะตาแสนเลวร้าย เงินสักบาทไม่ได้ร่วมเสพแต่กลับต้องมานั่งใช้หนี้ในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ก่อ คิดแล้วมันน่าแค้นใจนัก “อีปิ่น ทำไมเดือนนี้ให้เงินฉันแค่ห้าพัน ปกติแกต้องให้ฉันหมื่นห้าไม่ใช่หรือ” ปราณี เหวลั่นบ้านเมื่อเห็นจำนวนเงินที่ลูกเลี้ยงสาวนำมาให้ “หนูทำงานพลาดเลยต้องใช้หนี้บริษัทฯ ค่ะน้า” เสียงหวานกล่าว ปราณีใจร้ายไม่สมชื่อเลยสักนิด นอกจากจะไม่มีเมตากรุณาแล้ว หญิงวัยกลางคนยังเลือดเย็นผิดมนุษย์มนาอีกต่างหาก กดขี่ปิ่นมุกเยี่ยงทาส พอสาวเจ้าจะออกจากบ้านก็เอาบุญคุณมาอ้าง และที่ยอมทนเสมือนคนโง่ก็เพราะรักและผูกพันกับบ้านไม้เก่าๆ หลังนี้ บ้านที่พ่อกับแม่ร่วมกันสร้างด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย แต่พอวันเวลาผ่านไป ท่านทั้งสองถึงแก่กรรมขณะเดินทางไปคุยงานที่ต่างจังหวัด รถยนต์เกิดอุบัติเหตุน่าสยดสยอง ทำให้ปราณีผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียน้อยในเวลานั้นได้ชูคอเป็นใหญ่และหุบสมบัติทั้งหมดเพียงลำพัง ปิ่นมุกในวัยเพียงแปดขวบยังไร้เดียงสาเกินกว่าจะต่อกรกับแม่เลี้ยงใจร้าย จากเด็กน้อยที่มีพ่อแม่ครบครันกลับต้องลำบากแสนเข็ญ ทำงานบ้านตั้งแต่เช้ายันค่ำ ปราณีกับบุตรชายใช้ชีวิตเยี่ยงราชา ผลาญสมบัติพ่อกับแม่จนไม่เหลือ โรงกลึงที่มีถูกปิดตาย เจ้าหนี้ตามยึดทรัพย์สินมากมายที่ปรกเกล้า พี่ชายต่างมารดาของเธอนำไปจำนองเพื่อเล่นการพนัน ปกเกล้าติดการพนันบอลเข้าเส้นเลือด หลายครั้งที่ปราณีต้องไปกู้หนี้ยืมสินเพื่อหาเงินมาช่วยลูกชายให้รอดพ้นจากการถูกตามล่าจากพวกนักเลงในบ่อน ซึ่งคนที่ถูกเอาเปรียบมากที่สุดก็ไม่พ้นปิ่นมุก หล่อนต้องนำเงินเก็บที่แลกมาด้วยความเหนื่อยยากให้แม่เลี้ยงหลายต่อหลายครั้ง บางทีนึกอยากต่อต้าน ก็ไม่แคล้วถูกทุบตีเยี่ยงผักปลา ชีวิตน่าอดสูหลายคนถามว่าเธอทนทำไม นั่นสิ… ทนเพราะอะไร?

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more