เวลาผ่านไป 1เดือน เราโทรหาไนท์ทุกวัน เราอยู่ภายใต้การดูแลของเสี่ยฟอง เสี่ยฟองก็พาเที่ยวตลอดเวลาถึงวันหยุดเสี่ยบอกว่ากลัวเราเบื่อ แค่อยู่กับเสี่ยเราก็ไม่เบื่อเลย
เรามาทำงานโดนที่มีเสี่ยฟองมาส่งทุกวัน เริ่มจะเบื่อขี้หน้าละเนี่ย เฮ้อ... เเต่ทำไงได้มันเป็นความประสงค์ของไนท์นิ
นั่งทำงานไปเรื่อยจนถึงเวลาเลิกงาน และพรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดของเราอีกเช่นเคย เราเตรียมตัวกลับโรงแรม
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตู
เรา: เชิญค๊าาา
เสี่ยฟอง: เสร็จยัง รอนานละ
เรา: ก้มดูนาฬิกา// เอ่อ โทษทีไม่ได้ดูนาฬิกา
เสี่ยฟอง: ให้ไวเลยนะ เดี๋ยวต้องเดินทางอีก //เดินทางไปไหนอย่าบอกนะจะพาเที่ยวอีก
เรา: ไปไหน//เก็บเอกสารเเล้วก็หยิบกระเป๋าสะพาย
เสี่ยฟอง: เดี๋ยวก็รู้น๊าา/// เบื่อคำนี้จัง
เรา: เดี๋ยวก็รู้ทุกทีแหละเสี่ยอ้ะ
เสี่ยฟอง: ดึงกระเป๋าจากมือเรา/ มาเดี๋ยวถือให้ //น่ารักไปช
เสี่ยขับรถเลยโรงแรม ไปเรื่อยๆ
เรา: นี่เส
