ตอน ขอมีอะไรกับพ่อสามี
หนึ่งเดือนต่อมา...
กลิ่นยาฆ่าเชื้อจางๆ และความเงียบอันเย็นเยียบของห้องพักฟื้นพิเศษ คือสภาพแวดล้อมที่มนัสยาต้องเผชิญหน้ากับความจริงอันโหดร้าย ชีวิตคู่ของเธอที่เพิ่งเริ่มจะเห็นแสงสว่าง กลับต้องพังทลายลงในพริบตา
เธอแท้งลูก...
ในช่วงไตรมาสแรกที่เปราะบางที่สุด เสียงของคุณหมอที่แจ้งข่าวร้ายนั้นยังคงก้องอยู่ในหู "เราพยายามเต็มที่แล้วนะครับ... แต่เพราะตัวอ่อนไม่แข็งแรง เราจึงเสียเด็กไปแล้ว"
หมออานนท์ สามีของเธอ ยืนนิ่งราวกับถูกสาปอยู่ข้างเตียง ความดีใจที่เคยมีเหือดหายไปจนหมดสิ้น เขาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างเตียงภรรยา สองมือกุมใบหน้าตัวเอง ไหล่ที่เคยผึ่งผายสั่นสะท้านอย่างรุนแรง
เขาร้องไห้... เป็นครั้งแรกที่มนัสยาเห็นเขาร้องไห้อย่างหมดรูปเช่นนี้
หลังจากนั้น โลกทั้งใบของอานนท์ก็ดิ่งสู่ความมืดมิด เขาเศร้าหนักมาก ไม่ยอมพูดจากับใคร และไม่ยอมไปทำงานติดต่อกันหลายวัน ห้องทำงา
