03 คุณบอดี้การ์ดจอมโหด🐳(Chalam - Plawan)
1176 Words
03
?..รอวันระเบิด..?
Per...
"ล็อคไว้กับเตียง?" เสียงเรียบนิ่งเอ่ย พลางจ้องใบหน้าสวยของปลาวาฬที่เบิกตากลมโตตกใจสุดขีด
"...!"
"...."
คนทั้งสองจ้องตากันไปชั่วขณะ..
"...^ ปลาวาฬที่ทนจ้องแววตานิ่งกับใบหน้าเดียวของฉลามไม่ไหวก็โพล่งโวยวายขึ้นมา
"นายห้ามทำแบบนี้เด็ดขาด ไม่นั้นฉันจะฟ้องพ่อ!"
"ไม่กลัว" ฉลามตอบสั้นๆได้ใจความ ล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบกุญแจข้อมือขึ้นมา
"นี่นาย! นายเป็นคนดูแลฉัน ทำไมถึงทำแบบนี้กับฉัน ฉันเป็นเจ้านายของนายนะ!" ปลาวาฬพูด แล้วดิ้นขืนตัวสุดฤทธิ์
"นาย ฉันมีแค่คนเดียว" ฉลามตอบหน้าตาย จัดการล็อคข้อมือเล็กติดกับหัวเตียงไว้
"กรี๊ดดดดด..ไอ้คนชั่ว ป่านเถื่อน!" ปลาวาฬที่ขู่ฉลามไม่เป็นผล ก็ส่งเสียงแหลมกรี๊ดด่าออกมา
"ต้องให้ฉันหาอะไรอุดปากเธอด้วยไหม?" ฉลามลงจากเตียง ยืนเท้าเอวเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
"อึก.." ปลาวาฬรีบกลืนเสียงกรีดร้องหายลงคอ จ้องหน้าคมของฉลามด้วยสายตาแค้นเคือง
"พรุ่งนี้เธอต้องเตรียมตัวกลับไทยกับฉัน.." ฉลามพูดขึ้นมาด้วยใบหน้าเดียว และกำลังหันหลังเดินออกจากห้อง
"ฉันยังไม่กลับตอนนี้..." ปลาวาฬตะโกนเสียงเกรี้ยวกราด ตอนนี้เธออยากจะพาร่างของตัวเองไปบีบคอฆ่าฉลามสุดๆเลย
"เธอต้องกลับ..." ฉลามหันหน้าไร้อารมณ์มาตอบ ในใจของเขาก็แสนจะรำคาญผู้หญิงตัวเล็กคนนี้เหลือเกิน
"แต่ฉันยังไม่กลับ นายแค่มีหน้าที่ดูแลฉัน ไม่ได้มีสิทธิ์มาสั่งฉัน นายเป็นแค่ลูกจ้างของพ่อฉัน.." ปลาวาฬนอนเถียงฉลามอยู่บนเตียงแว้ดๆ
"...." ฉลามไม่โต้ตอบหญิงสาวชักคำ นอกจากหันหลังเดินออกจากห้องมาทันที
ปั่ง!! เสียงปิดประตู
"น่ารำคาญ" ฉลามสบถด้วยหน้าไร้อารมณ์ ในชีวิตที่เขาทำงานเป็นการ์ด สิ่งที่เขาเกลียดมากสุดคือต้องมาดูแลผู้หญิงเอาแต่ใจ มีนิสัยลูกคุณหนู นี่คือสิ่งที่เขาเกลียดเข้าไส้
คลื่ดดดดดด เสียงสั่นมือถือ สายเรียกเข้าก็เพิ่มความรำคาญของเขาไปอีกเท่าตัว
"ครับ..นาย?" เสียงเบื่อหน่ายกรอกลงในโทรศัพท์ ก่อนจะเดินมานั่งบนเก้าอี้หลังบ้าน ที่มองวิวออกไปเป็นทะเล
("มึงเจอตัวยัง?") เสียงทุ้มของมาร์โกตั้งคำถาม
"เจอแล้ว..พรุ่งนี้กลับ.."
("อืม..แล้วมึงได้แนะนำตัวกับเธอไหม ตอบกูด้วย อย่าเสือกตัดสายนะไอ้สัส") มาร์โกด่าดักลูกน้องคนสนิท
"เธอรู้แล้ว.." ฉลามตอบสั้นๆ ด้วยความรำคาญ เพราะการเจอของเขากับปลาวาฬมันไม่สวยสักนิด แค่เจอเธอวันแรก เขาก็เล่นประสาทกินเลย
("อืม..มึงกูดูแลให้ดีแล้วกัน ส่วนเมียกู ช่วงนี้กูดูแลเองกับส่งคนคอยประกบ คงไม่มีอะไรน่าห่วง..")
"แล้วนายบอกผมทำไม?"
("เอ้า ไอ้สัสกวนตีนนะมึง..เดี๊ยะๆซัดให้เจอหน้าก่อนนะมึงนะ.." เสียงมาร์โกด่าลั่นออกมาจากโทรศัพท์
"นาย! ฉันปวดฉี่!" เสียงเล็กแหลมๆของปลาวาฬตะโกนออกมาจากในห้อง ทำให้เสียงของหญิงสาวดังเข้ามาในสายของมาร์โกด้วย
("เด็กนั่นปวดฉี่ ทำไมต้องบอกมึงด้วย?") มาร์โกถามอย่างสงสัย
"ผมล็อคกุญแจมือเธอไว้กับเตียง." ฉลามตอบเจ้านายตรงๆ
("โอ้โห้มึง สันดานดิบแก้ไม่หาย รอบก่อนขังเมียกู..เหี้ยนักนะ") มาร์โกด่าเสียงหน่ายออกมา
"นาย!! จะให้ฉันฉี่รดที่นอนนายหรอไง!" เสียงแว้ดของปลาวาฬโวยวายขึ้นมาอีกรอบ
"...."
("หึ มึงรีบไปเถอะ ก่อนที่นอนมึงจะเลอะฉี่..") มาร์โกว่าเสียงเยาะๆ ก่อนจะตัดสายไป
"นาย! ได้ยินที่ฉันเรียกไหม ฉันปวดฉี่!..) ปลาวาฬโวยวายอย่างต่อเนื่อง
ฟรั่บ!! ฉลามลุกจากเก้าอี้ที่นั่งไม่นาน เดินกลับเข้ามาในห้องที่มีตัวป่วนอยากปลาวาฬนอนแหกปากตะโกน
"...."
"จิ้! นายรับมาไขกุญแจให้ฉันสิ!" พอเห็นหน้านิ่งๆของฉลามก็ออกคำสั่งทันที
"...." ฉลามหยิบกุญแจในกระเป๋ากางเกง เข้ามาทำการไขให้ปลาวาฬ โดยไม่พูดจา
"วุ้ กว่าจะมา อย่างกับนั่งวีแชร์มา" ปลาวาฬด่าฉลาม พร้อมกับวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความเร็ว
"..." ส่วนคนโดนด่าก็ยืนทำหน้านิ่ง มองตามไปที่ห้องน้ำ ได้แต่คิดในใจ ว่าจะทนผู้หญิงร้ายกาจ อย่างปลาวาฬได้ถึงขั้นไหน
แกร็ก!!! ไม่กี่นาทีปลาวาฬเปิดประตูห้องน้ำ เดินออกมาด้วยหน้าเชิดๆ
ฟรึ่บ!! ฉลามเห็นก็เดินตรงปี่เข้ามา หมายจะจับตัวหญิงสาวไปล็อคเหมือนเดิม
"อะ อย่าเข้าใกล้ฉันนะ.." ปลาวาฬทำหน้าหงึก ก้าวถอยหลังหนีอย่างไม่พอใจ
"...."
"ฉันไม่หนีนายแล้ว..หนีคนอย่างนายคงยาก อีกอย่างนี่ก็มืดแล้ว.." ปลาวาฬพูดกับเจ้าของใบหน้าไร้อารมณ์ ก่อนจะเดินถอยห่างฉลามอย่างรังเกียจ พร้อมปีนขึ้นไปนอนบนเตียงแต่โดยดี
"ฉันไม่หนีแล้ว สาบาน ส่วนนายก็ออกไปซะ ฉันจะนอนหรือนายต้องนอนเฝ้าฉันด้วยไหม?" น้ำเสียงเล็กพูดอย่างติดประชดออกมา
"...." ฉลามจ้องหน้าปลาวาฬอย่างไม่เชื่อใจ แต่ถ้าคนอย่างเธอจะหนีเขาในตอนนี้ก็คงยาก อย่างที่เธอว่านั่นแหละ
"จิ้.." ปลาวาฬเริ่มไม่พอใจ ที่ฉลามยังยืนเฝ้า มือเล็กคว้าหมอนพร้อมกับปาใส่ร่างกำยำ อย่างเริ่มมีอารมณ์.."
ปึก!!
"บอกให้ออกไปไง จะยืนทำหน้าเดียวอีกนานไหม?" เสีบงแว้ดๆด่าอีกครั้ง
"ถ้าอยากอาบน้ำ เสื้อผ้าอยู่ในตู้" ฉลามเอ่ย พร้อมเก็บหมอนที่หญิงสาวปาใส่ วางไว้บนเตียงข้างๆเธอ
"อืม นายไปได้และ" ปลาวาฬว่าพร้อมสะบัดตัวนอนหันหลังใส่
"...."
เช้าวันต่อมา...
[Part.Plawan]
"อื้อ..นอนไม่เต็มอิ่มเลย" ฉันตื่นนานแล้ว แต่แค่ขี้เกียจลุก เมื่อคืนฉันก็นอนนี่ อย่างที่บอกนายนั่นแหละ หนีไปก็พาตัวเองไปลำบาก เพราะเมื่อคืนฉันถูกนายนี่ลากออกจากผับ เงินสักบาทยังไม่ติดตัวเลยอะ
ก๊อกๆ
"จิ้..นายนี่จะมา อะไรแต่เช้า" ฉันว่าอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะประตูจะถูกเปิดเข้ามาอย่างำไร้มารยาท
"อีกหนึ่งชั่วโมงเดินทาง..."
"ฉันยังไม่กลับวันนี้.." ฉันทำหน้าหงุดหงิดว่าเสียงแข็ง อีกอย่างเมื่อคืนก็ไม่รู้ว่ายัยจ้ะจ๋าเก็บกระเป๋าตังไว้ให้ฉันหรือเปล่า
"ต้องกลับภายในวันนี้เท่านั้น.."
"นายไม่มีสิทธิ์ มีปากมีเสียงมาสั่งฉันนะ หน้าที่นายคือคอยดูแลฉัน แลวันหนีฉันก็ยังไม่กลับ จบนะ" ฉันหงุดหงุดลุกขึ้นยืนบนเตียง มองร่างกำยำของนายนี่โกรธๆ
"..."
ฉลามนับตัวเลขในใจ เขามองหน้าดื้อปลาวาฬ อย่าให้คนอย่างเขาได้ระเบิดเชียวนะ รับรองเธอจำไม่ลืมแน่
****************************
- Writer
