เขี้ยว( เล็บ ) มาเฟีย

ขอโอกาส

เบวินตื่นขึ้นมาแต่เช้า เธอรีบอาบน้ำแต่วตัวและเดินออกจากห้องนอนไปทันที โดยเธอไม่ได้สนใจจะหันมามองคนตัวโตที่ยังหลับอยู่บนเตียงกว้างแม้แต่น้อย มือเล็กหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าใบเล็ก พร้อมเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์หาเบอร์ของชาร์ล พอเจอเบวินก็กดโทรหาชาร์ลทันที เธอยืนอยู่หน้าบ้านของดรูว์สอากาศตอนเช้าเย็นนิดหน่อย

ตื่ดๆๆๆๆ เสียงรอสายของปลายสาย เบวินกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ เพราะนี้มันเช้ามากๆ ชาร์ลอาจยังไม่ตื่นก็ได้

' อื้มๆๆ ครับที่รัก' ปลายสายเสียงงัวเงียแสดงออกว่าเธอโทรหาแต่เช้ามากแต่ยังอุตส่าห์ขานรับ ถึงแม้จะไม่ได้ดูหน้าจอโทรศัพท์แต่เขาพอเดาออกว่าใครโทรมา ชาร์ลชอบเรียกเบวินแบบนี้บ่อยๆ เบวินยิ้มชอบใจพลางส่ายหน้า

" พี่ชาร์ลเบเองค่ะ " เบวินกรอกเสียงกลับไป ชาร์ลลืมตาตื่นขึ้นมาพลางปลายตามองนาฬิกาหัวเตียง ' ตีห้า ' ชาร์ลดันตัวขึ้นนั่งพิงหัวเตียงทันที มือหนายกขึ้นมาเกาผมเล็กน้อย

" เบจะไปทำงานกับพี่ชาร์ลที่สนามแข่งนะคะ " เบวินกรอกเสียงกลับมาให้ชาร์ลได้ยิน เธอเดินวนไปวนมาที่หน้าบ้านของดรูว์ส เพราะรู้สึกหนาวที่มือเล็ก

" เดี๋ยวพี่ไปรับเบดีกว่านะครับ " ชาร์ลบอกคนปลายสายให้เข้าใจ เบวินถนหายใจแรงๆ เธอไม่อยากอยู่ตรงนี้นานๆแม้แต่วินาทีเดียว เพราะเธอสัมผัสได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งที่มองเธออยู่ แววตาคู่นั้นมองด้วยความเกลียดชัง เบวินเงยหน้าขึ้นมองที่ห้องนอนเธอก็เห็นจริงๆ ดรูว์สยืนมองเธออยู่หน้าต่าง เบวินกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ หัวใจดวงน้อยสั่นเทา เมื่อตอนดึกเธอพยายามโทรหาซีลันดาเพื่ออธิบายให้เพื่อนเข้าใจเธอ แต่ซีลันดาไม่รับสายเลย เธอส่งข้อความหาซีลันดาเพื่ออธิบายเรื่องทุกอย่างให้ฟัง แต่ซีลันดาอ่านแล้วแต่ไม่ตอบอะไรเลย เบวินอยากให้ซีลันดารับรู้ว่าอีกไม่นานเธอกับดรูว์สก็จะหย่าขาดกันแล้ว เธอจะไม่ปล่อยให้ซีลันดาเข้าใจผิดแบบนี้นานแน่นอน เพราะคนรักกันจะต้องไม่มีมารอย่างเธอขวางกั้นระหว่างกลาง

" ไม่เป็นไรค่ะพี่ชาร์ล เบไปแท็กซี่ดีกว่าค่ะ" เบวินตอบชาร์ลกลับไปด้วยความเกรงและไม่อยากให้ชาร์ลต้องมาเจอเธอในบ้านของดรูว์ส เธอไม่กล้าเล่าเรื่องราวหรือเรื่องแบบนี้ให้ใครได้รู้หรอก มันน่าอายเพราะเธอแทรกกลางระหว่างคู่รัก เธอเหมือนพวกเห็นแก่ตัว เบวินรีบก้าวเดินออกไปที่หน้าบ้านของดรูว์สที่ไกลประมาณหนึ่งกิโลเมตรได้

" แค่นี้นะคะพี่ชาร์ลเจอกันค่ะ" เบวินบอกปลายสายพร้อมกดสายวาง เท้าเล็กๆรีบก้าวเดินไปหน้าบ้าน ด้วยกระเป๋าแม็คบุ๊ก ร่างเล็กเดินห่างออกไปเรื่อยๆ ดรูว์สยืนมองแล้วส่ายหน้า ตราบใดที่เบวินยังอยู่ที่นี่ในอาณาเขตของเขา เธอจะไม่มีสิทธิ์ไประรื่นเริงสวาทกับใครทั้งนั้น ตอนนี้เบวินคงทำเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขาแน่ๆเลย มือหนาหยิบโทรศัพท์มาพร้อมกดเบอร์โทรหาบัสเตอร์ลูกน้องอีกคนทันที

ตื่ดๆๆๆๆๆๆ เสียงรอสายของบัสเตอร์ที่อาศัยบ้านของเขา บ้านหลังเล็กด้านหลังตึก

" ครับนาย" บัสเตอร์ตอบรับเสียงที่ยังงัวเงียอยู่ เพราะเขาไม่คิดว่าเจ้านายจะโทรมาเขาแต่เช้า ดรูว์สถอนหายใจพลางมองตามร่างเล็กที่เริ่มห่างออกไปเรื่อยๆ เขาขบกรามแน่นๆ

" ไปตามผู้หญิงคนนั้นให้กูเดี๋ยวนี้" ดรูว์สสั่งบัสเตอร์เสียงเรียบ บัสเตอร์ขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัง ' ใครว่ะ ' บัสเตอร์ทำหน้างงงวยเพราะเขาไม่รู้ว่าใคร เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย

" ใครครับนาย" บัสเตอร์ถามออกมาตรงๆ ดรูว์สถอนหายใจแรงๆ เขาไม่ได้บอกลูกน้องสักคนเลยว่าเขาแต่งงานแล้ว เพราะเขาคิดว่ามันไม่สำคัญอะไร

" เบวิน" ดรูว์สตอบสั้นๆ ขนาดชื่อของเธอเขายังไม่อยากเอ่ยเรียกเลย เพราะมันเป็นเสนียดปาก บัสเตอร์ยิ่งงงงวยไปใหญ่เพราะเขาไม่เคยเห็นหน้าของคนที่นายบอกเลย แล้วเขาจะไปตามที่ไหนล่ะ

" มึงรีบอาบน้ำแล้วก็ออกไปสิ ไอ้บัส เธอยืนอยู่หน้าบ้านไง" ดรูว์สเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาด้วยความโมโห เพราะบัสเตอร์สงสัยเรื่องไม่เป็นเรื่อง นี้เขาอารมณ์เสียแต่เช้าเพราะสองคนนี้เหรอ คนหนึ่งก็เรียกร้องความสนใจ คนหนึ่งก็งงงวยถามเซ้าซี้น่ารำคาญ

" ครับนาย" บัสเตอร์ตอบออกไป พร้อมกดสายวางและไปทำตามที่ดรูว์สสั่งทันที

คาสิโนของดรูว์ส

" มึงนัดน้องดาให้กูหรือยังไอ้นอลล์" ดรูว์สถามนอลล์รูลด้วยความอยากรู้ เพราะเขานัดเธอตอนเช้าแต่ต้องเลื่อนนัดเพราะซีลันดาไม่ว่าง ดรูว์สต้องการปรับความเข้าใจกับเธอ เขาอยากอธิบายให้เธอได้เข้าใจถึงเรื่องงานแต่งงานของเขาและเบวิน เพราะผู้ใหญ่ต้องการเท่านั้น

" เรียบร้อยแล้วครับนาย ที่ร้านอาหารที่นายชอบครับ " นอลล์รูลตอบดรูว์สให้เขาได้รู้ ดรูว์สยิ้มด้วยความดีใจ เพราะอย่างน้อยซีลันดาก็ยอมคุยกับเขา นอลล์รูลมองหน้าเจ้านายแล้วพลางลอบถอนใจเบาๆ ในใจของเขารู้สึกเจ็บจี๊ดๆแต่นั้นไม่ใช่ปัญหาที่เขาจะต้องบอกให้ใครได้รับรู้

" ดี เตรียมดอกไม้ให้กูด้วยนะ" ดรูว์สตอบพร้อมสั่งให้นอลล์รูลไปที่ร้านดอกไม้ เพื่อซื้อดอกไม้ที่สวยและเหมาะสมกับซีลันดา เพราะเธอบอกว่าเธอชอบดอกไม้ นอลล์รูลก้มหน้าให้ดรูว์สเล็กน้อย

" ครับนาย " นอลล์รูลตอบสั้นๆพร้อมเดินหันตัวออกจากห้องทำงานของดรูว์สออกไป ดรูว์สยิ้มที่มุมปากชอบใจ เขาพลางคิดถึงใบหน้าของซีลันดา ที่เวลาเธอยิ้มดีใจ รอยยิ้มของเธอช่างสวยงามน่ามองตลอดไป

" รอพี่น่ะดา พี่ขอเวลาไม่นานกับการต้องแต่งงานบ้าๆนี้" ดรูว์สพูดพึมพำออกมาคนเดียว พลางปลายตามองด้านนอกคาสิโน

ติ่งๆๆๆๆๆๆ เสียงข้อความโทรศัพท์ของดรูว์สเข้ามา มือหนายื่นไปหยิบมาเปิดดูทันที ดรูว์สเปิดดูข้อความจากโทรศัพท์ด้วยแววตา เกลียดชัง

" หึ " เขาพ่นลมหายใจออกมามางจมูกโด่งแรงๆพร้อมรอยยิ้มเหยียดๆที่มุมปาก เพราะรูปของเบวินที่อยู่กับผู้ชายที่เขารู้ดีว่าเป็นใคร เขารู้สึกว่าทั้งสองคนสนิทสนมกันมากๆ เขาดูจากแววตาของชาร์ลแล้วเหมือนมันมากกว่าเพื่อน รูปที่ชาร์ลยกมือขึ้นโยกหัวของเบวิน มือหนากำโทรศัพท์แน่นๆ อารมณ์หงุดหงิดในใจเกิดขึ้นอย่างแปลกประหลาด

ร้านอาหารที่หรูตึกสูงที่สุดในสเปน

ดรูว์สเดินเข้ามาในร้านอาหารที่เขาได้นัดกันเอาไว้กับซีลันดา เขาปลายตามองผู้คนที่นั่งกันในร้านอาหารเป็นครอบครัว หรือเป็นคู่รัก ดรูว์สเดินไปนั่งที่โต๊ะที่เขาจองเอาไว้ข้างๆกระจกสามารถมองเห็นด้านนอกวิวสวยๆบรรยากาศดีๆด้านนอก ดรูว์สหันมามองในร้านอีกครั้ง เขามองเห็นนอลล์รูลเดินเข้ามาในร้านกับซีลันดา โดยซีลันดาแต่งตัวชวนน่าหลงใหลมากเดรสสีชมพูอ่อนเปิดไหล่กว้าง เหมาะสมสำหรับทำงานในร้านเสื้อของ GG มากๆ ดรูว์สดันตัวลุกขึ้น พลางเดินอ้อมมาเลื่อนเก้าอี้ให้ซีลันดานั่ง

" ขอบคุณค่ะคุณดรูว์ส" ซีลันดากล่าวคำขอบคุณทันที แต่สรรพนามห่างๆกันมาก นอลล์รูลปลายตามองซีลันดาที่เธอยิ้มหวานให้ดรูว์สแล้วก็รู้สึกเจ็บแปลกๆเพราะรอยยิ้มนี้เขาได้รับคนเดียวเมื่อตอนซีลันดารับดอกไม้จากมือของเขา นอลล์รูลก้มหัวลงให้คนทั้งคู่แล้วเดินออกไปจากร้านอาหารทันที เพราะหมดหน้าที่ของเขาแล้ว

" น้องดาเรียกพี่ห่างเหินกันจังเลยนะครับ" ดรูว์สพูดออกมาเหมือนน้อยใจ นี้คือครั้งที่สามที่ทั้งสองคนได้มีโอกาสได้ออกมาทานข้าวด้วยกัน ส่วนมากดรูว์สให้นอลล์รูลส่งดอกไม้มาให้แค่นั้น หรือนัดดินเนอร์กันที่โรงแรมหรู และดรูว์สก็ขับรถไปส่งซีลันดาที่บ้านของมาเฟียใหญ่คือแกรนิคที่ซื้อไว้ที่สเปนเพราะซีเก็ตส์มาเปิดสาขาที่สเปน ซีลันดาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับดรูว์สพลางถอนหายใจเบาๆ เธอได้รับข้อความของเบวินเมื่อคืนแล้ว เเต่เธอไม่ตอบอะไรกลับไปทั้งนั้น เพราะเธอยังน้อยใจเบวินอยู่ แถมคำพูดของแด๊ดอัสที่บอกกับเธอว่า

' ตัดใจจากคุณดรูว์สซ่ะดา เพราะในตอนนี้ถึงทั้งคู่ไม่ได้รักกันในอนาคตทั้งคู่ต้องรักกันแน่ๆ แด๊ดอาบน้ำร้อนมากก่อนนะดา ' คำพูดของแด๊ดอัสที่พูดบอกและสอนลูกสาวเพราะไม่อยากให้ลูกสาวต้องมาน้ำตาเช็ดหัวเข่า

' แต่......' ซีลันดาพูดเพื่อหาเหตุผลกับแด๊ดอัส มัมฟางส่ายหน้าเล็กน้อย

' ถ้าเป็นมัม คนสั่งกับคนส่ง มัมเลือกคนส่งเพราะเข้ามาด้วยใจล้วนๆ' มัมฟางพูดออกมาพลางมองหน้าลูกสาว ซีลันดาพลางคิดตามคำพูดของทั้งสองคน เธอยอมรับว่ายังทำไม่ได้ แต่ข้อความของเบวินเมื่อคืนมันทำให้เธอรู้ว่า ท้งสองคนจะแยกจากกันภายใจห้าเดือนข้างหน้า เธอได้อ่านแล้วก็ดีใจอย่างบอกไม่ถูก

" ก็คุณดรูว์สแต่งงานแล้วนี้ค่ะ ดาก็ต้องเรียกคุณดรูว์สสิค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว" ซีลันดาพูดออกมาตามความจริง ดรูว์สชักสีหน้าเล็กน้อย พลางขบกรามแน่นๆ เพราะเบวินแท้ๆเลยทำให้เขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ซีลันดามองหน้าดรูว์สแล้วยิ้มหวานให้ เธอไม่แน่ใจว่าควรเดินหน้าต่อหรือเปล่า ซีลันดายิ่งมองหน้าของดรูว์สแล้วยิ่งหลงใหลเช่นกัน เขาเป็นคนหล่อเหลามีเสน่ห์เหมือนแด๊ดของเธอเลย

" ขอเวลาพี่ได้ไหมน้องดา พี่ขอเวลาไม่นานนะครับ" ดรูว์สบอกกับซีลันดาเพื่อขอโอกาสจากเธอ ซีลันดามองสบตากับคนตัวโตตรงหน้าแล้วเธอก็ใจอ่อนขึ้นมาบ้าง เเต่เธอปลายตามองนอลล์รูลที่ยืนอยู่ประตูทางเข้าแล้วหัวใจของเธอกับรู้สึกสงสารและเศร้าอย่างบอกไม่ถูก

" พี่ดรูว์ส แต่ดาว่า.." ซีลันดาเรียกชื่อคนตัวโตตรงหน้าด้วยความน้ำเสียงแผ่วเบา เธอเริ่มจะสับสนแล้วในตอนนี้ เริ่มไม่แน่ใจว่าผู้ชายตรงหน้าคือคนที่เธอรักหรือเปล่า แต่เธอก็เสียใจตอนได้ยินว่าเขาจะแต่งงานกับเบวินเพื่อนของเธอ แต่ที่เธอเสียใจเพราะไอ้ช่อดอกไม้เจ้าสาวที่เธอได้รับต่างหาก เธอรู้สึกความเสียใจและผิดหวังที่รู้ว่าพี่จะขอเธอแต่งงาน แต่เหมือนพระเจ้าเล่นตลกกับเธอ เพราะเธอได้รับช่อดอกไม้งานแต่งจากดรูว์สแต่เธอกลับไม่ได้แต่ง

" ขอเวลาพี่นะครับน้องดา เราจะเริ่มไปด้วยกัน " ดรูว์สพูดออกมาน้ำเสียงหนักแน่นๆ เพื่อให้คนตัวเล็กตรงหน้าได้ให้โอกาสเขา ซีลันดาปลายตามองนอลล์รูลพลางถอนหายใจเบาๆ ' ถ้าเป็นมัมๆจะเลือกคนส่ง เพราะอะไรลูกสาวมัมรู้อยู่แล้ว' คำพูดของมัมฟางติดที่หูของซีลันดา

" เราลองกันใหม่ก็ได้ค่ะ แต่เราจะไม่ปิดกั้นให้โอกาสกันและกันเปิดรับคนอื่นเข้ามานะคะ " ซีลันดาบอกกับดรูว์สให้เข้าใจ ดรูว์สยิ้มรับทันที

" ครับน้องดา" ดรูว์สตอบรับด้วยใบหน้าหล่อยิ้มแย้ม นอลล์รูลมองคนทั้งคู่แล้วได้แต่ยิ้มยินดีด้วยเท่านั้น เพราะทั้งคู่เหมาะสมกันมาก