||**,เฟิง||
“ไม่ต้องกังวล ฉันจะนอนที่นี่ บนโซฟาตัวนั้น”
คำพูดของผมทำให้ใบหน้าที่ตึงเครียดผ่อนคลายและยอมปิดเปลือกตาลงในที่สุด แสงไฟสีนวลต้องใบหน้าจิ้มลิ้มให้ดูโดดเด่นสวยงามราวเจ้าหญิงนิทรา แต่ทว่ามันคงทำให้เธอหลับไม่ค่อยสบายนักผมจึงเอื้อมมือไปปิดสวิทซ์ไฟ ทั้งห้องจึงตกอยู่ในความมืด
ผมยืนมองอยู่สักพักจนแน่ใจว่าเธอไม่มีปัญหา จึงก้าวถอยหลังลดตัวนั่งลงที่โซฟาสีขาวตัวเดิมโดยที่สายตายังคงจดจ้องอยู่บนร่างที่หลับใหล สิ่งที่ทำในคืนนี้มันคงชดเชยให้หงส์ทั้งหมดไม่ได้ แต่ผมเชื่อว่าคงพอบรรเทาให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง เวลาเห็นเธอยิ้ม ใบหน้าที่เป็นสุขทำให้ความรู้สึกผิดในใจเบาบางลงนิดหน่อย แต่ก็อดที่จะหนักใจไม่ได้ กลัวว่าเธอจะเข้าใจผิดในเจตนาของผม หลายครั้งที่ความขัดเขินฉายชัดบนดวงหน้าหวาน ผมไม่อยากให้หงส์คิดเป็นอย่างอื่น ระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้เลย
ถ้าวันนึงเธอรู้ว่าทั้งหมดเป็นเพราะผม.....
เสียงถอนหายใจยา
