หนึ่งเดือนต่อมา…..
คาเฟ่ W นอกเมืองหลวง
14:30น.
ไอริส อันฤดี…..
พรึบ
“น้องไอคะ…”
“น้องไอคะ!”
“คะคะ?!”ฉันหลุดจากภวังค์พลางขานรับพี่โรมไปด้วยความตกใจ นี่ฉันเหม่ออีกแล้วเหรอเนี่ย?
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”พี่โรมมองหน้าฉันและเอ่ยถามฉันมาอย่างสงสัย ฉันก็คลี่ยิ้มบางๆให้พี่โรมก่อนจะส่ายศีรษะไปมาเป็นคำตอบว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร
“เปล่าค่ะ…พอดีไอคงจะคิดๆเรื่องนิยายนะคะ…”ฉันเอ่ยคำโกหกพี่โรมไป ฉันไม่ได้คิดเรื่องนิยาย แต่ฉันกำลังคิดถึงใครบางคนที่ฉันไม่ได้เจอะเจอเขามาหลายอาทิตย์แล้วน่ะสิ
คนนั้นก็คือไดร์ฟ เขาไปรักษาตัวที่ต่างประเทศน่ะทางเจ้าของค่ายพาเขาไปโดยเก็บข่าวเงียบเป็นความลับซึ่งไม่มีใครรู้เรื่องนี้ นอกจากฉันที่เป็นคนนอกเพียงคนเดียว
“อ้อครับ….แล้วน้องไอไม่ต้องไปทำงานดูแลไอ้นักร้องนั้นแล้วเหรอครับ…?”
“อ้อ…ค่ะ..พอดีไอต้องรีบทำนิยายส่งสำนักพิมพ์นะคะ…เลยไม่ได้ไปดูแลไดร์ฟแล้ว”
“อ้อครับ….^_^”พี่โ
