พรึบ
“บ้านเธอ…ดูน่ารักจังเลยเนอะ^_^”ไดร์ฟเอ่ยชมบ้านฉันพลางมองไปรอบๆห้องโถงด้วยสายตาแพรวพราว บ้านฉันที่เป็นหลังไม่ใหญ่มาก บ้านฉันมีสองชั้น ชั้นล่างของฉันและทั่วทั้งบริเวณบ้านถูกตกแต่งด้วยโทนสีชมพูขาว ฉันชอบสีชมพูเลยตกแต่งบ้านและของใช้เป็นสีชมพูทั้งหมดเลยนะ ส่วนด้านบนก็โทนสีเดียวกัน แต่ส่วนมากฉันจะใช้ชีวิตอยู่ด้านล่างเสียมากกว่า
พรึบ
“นายนั่งนี่ก่อนนะ…กินอะไรมาหรือยัง?”ฉันเอ่ยถามไดร์ฟไปหลังจากที่ชี้แนะให้เขานั่งบนโซฟาตัวยาวของฉันที่เป็นสีชมพูอีกเช่นกัน
“ยังเลย…อาหารบนเครื่องทำเอาฉันเอียนเลย….”ไดร์ฟว่าเสียงอ่อน หน้าแหยๆของเขาบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าอาหารบนเครื่องน่าจะไม่ถูกปากเขาน่าดู
“คิดถึงอาหารไทยจะแย่แล้ว^_^”ไดร์ฟว่าพร้อมยิ้มกว้างให้ฉันจนตาปิด เวลาเขาหายเป็นซึมเศร้าแล้ว เขายิ้มเก่งขึ้นเยอะเลยนะแถมยิ้มน่ารักอีกด้วย
“แต่…ในบ้านฉันไม่มีของสดพอเอามาทำอาหารได้เลย….”ฉันบอกไดร์ฟเสียงเศร้าเ
