เมฆาตื่นขึ้นมาในตอนเย็น เขามองคนที่นอนหลับซบอยู่กับอกอย่างเอ็นดู ชายหนุ่มก้มลงจุมพิตที่หน้าผากเนียนนั้นเบาๆ แต่กระนั้นคนที่หลับอยู่ก็ส่งเสียงครางอืออาก่อนจะปรือตาขึ้นมอง ภาพนั้นช่างน่ารักเหลือเกินในสายตาเขาจนอดไม่ได้ที่จะก้มลงหอมแก้มเธอเบาๆ ทั้งสองข้าง
“อื้อ อย่ากวนสิคะ”
“เย็นแล้ว เราลุกไปหาอะไรทานกันดีกว่านะครับ” เพียงแค่เขาพูดก็ดูเหมือนว่าท้องของเธอจะส่งสัญญานเตือนทันที แน่นอนว่าตอนที่ขึ้นจากสระว่ายน้ำ เธอตั้งใจจะไปหาอาหารเที่ยงทานเพราะเริ่มหิว แต่เหตุการณ์ฉุกละหุกที่เกิดขึ้นทำให้เธอลืมเรื่องนั้นไปเสียสนิท ดังนั้นตอนนี้ร่างกายจึงส่งเสียงเตือนว่าถึงเวลาต้องทานอาหารแล้ว
“คุณไปอาบน้ำก่อนสิคะ”
“ผมหิวแล้วอะ เพื่อเป็นการประหยัดเวลา เราไปอาบพร้อมกันเลยนะ”
“ไม่เอาค่ะ”
“น่า นะครับ”
“ไม่ค่ะ คุณน่ะไว้ใจได้ที่ไหนกัน ขืนอาบพร้อมกันเผลอๆ ช้ากว่าเดิม”
“เบื่อคนรู้ทัน ก็ได้ครับ”
“ว้าย” พลอยขวัญร
