Evin içi kan ağlarken dışarıdan kahkaha sesleri geliyor, tesadüfen kilerde olan Dursun ise bu sesleri dinliyordu. Boğuşan aslanlar gibi ses çıkaranlar İbrahim ve Cihat’tan başkası değildi. Kilerin penceresi yukarıda olduğu için bu iki delikanlının ne yaptığını göremiyordu. Kim bilir yine neyin peşindeydiler? Onları rahatça görebilmek için telaşla etrafına bakındı. Tabureye benzer bir şey bulursa üstüne çıkıp ne yaptıklarına bakacaktı. Bulamadı ama seslerini halen duyuyordu.
“Böyle olmamış ama paşam! Çuvalların ağzında kırmızı kurdele bağlaman gerekiyordu” diyen Cihat’ın sesini duyduğu an kaynamış çaydanlık misali fokurdadı. Bu canlı çocuğun sesini duyduğu an cinleri tepesine çıkıyordu. Ani bir hamleyle kapıya yöneldi. “Yine sen mi geldin baş belası” diye taşlamak için. Fakat adım sesleri
