Söğütlü köyünde bir türlü sabah olmadı. Herkes ayaktaydı. Alacakaranlıkta yükselen feryatlar, yakın köylere kadar duyuluyordu. Her kişi kendi yakınının derdine düşmüştü. Olay yeri ana baba günü olmuştu. Yığınla jandarma köy yolundan itibaren, Dolmuşçu Kazım'ın öve öve bitiremediği, yeni yaptırdığı evin etrafına kadar ulaşmıştı. Etten barikatlar kurulmuştu. Yerde yatan iki cenaze vardı. Biri Recep'in. Diğeri ise başı İbrahim'in dizlerine uzanmış Cihat'ın.
Her ağızdan bir söz, herkes kendince bir yorum yapıyordu. Olayın aslı astarı ise yine bahtsız İbrahim'e dayanmıştı. ‘Cihat gibi bir çocuğun başını kesin bu domuz oğlu yedi’ diyerek, Cihat'ın ölümünden İbrahim'i sorumlu tutanlardı. Kimi de Recep ile Cihat'ın toprak mevzusundan ötürü birbirini vurduğunu, söylüyordu. Aralarında son zamanlard
