ตอนที่ 2

1012 Words
“พี่นันต์ยังไม่นอนอีกหรือคะ”         พิมพ์ผกาถาม หลังจากหล่อนเข้านอนตั้งแต่เมื่อตอนหัวค่ำ แต่ก็ไม่หลับ นอนกระสับกระส่ายพลิกไปพลิกมา รู้สึกงุ่นง่านจนต้องลุกออกมาจากห้อง         ซึ่งพิมพ์ผการู้ดี…         ว่ามันเป็นเพราะอะไรที่ทำให้เกิดอาการแปลกๆ แบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะความต้องการทางเพศที่รบกวนอยู่ในอารมณ์ของหล่อนเรื่อยมา ความงุ่นง่านในอารมณ์ที่สะสมไว้นาน ทำให้หล่อนนอนไม่หลับ เมื่อครู่พิมพ์ผกากระสับกระส่ายในอารมณ์อยู่พักใหญ่ๆ รู้สึกร่างกายร้อนๆ หนาวๆ วูบวาบราวจะเป็นไข้ สุดท้ายก็ต้องลุกขึ้นมาหาสามี         “มวยกำลังมัน… อีกสักพักจ้ะพิมพ์… ”         อนันต์ตอบ อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองมายังภรรยา นึกชมในความสะสวยของพิมพ์ผกา         หล่อนสวมชุดนอนสายเดี่ยวสีชมพูลายลูกไม้บางสุดเซ็กซี่ เนื้อผ้าพลิ้วบาง ข้างในโนบราจึงเห็นเต้านมอวบใหญ่เบียดกันแน่น ปลายหัวนมแทงตุงขึ้นมาบอกตำแหน่งของยอดอกทั้งสองข้าง                 “มวยกำลังมันหรือคะ… ”         พิมพ์ผกาทวนคำของสามี เอื้อมมือมาลูบไล้ต้นขาของอนันต์ด้วยท่าทางมีจริตมารยา… ยั่วยวน         “ใช่… ”         อนันต์ตอบ         “แต่พิมพ์คิดว่ายังมีอย่างอื่นที่มันกว่ามวยนะคะ.. ”         หล่อนกล่าวเสียงกระเส่า ขยับมานั่งลงบนตักของสามี อยากให้ลำเอ็นของเขาเสียดสีกับร่องก้นที่ไม่โดนขย้ำมานาน         “พูดแบบนี้แสดงว่ามีอารมณ์ใช่ไหม”         อนันต์รู้…         กระซิบถามข้างหูเมียรัก โอบกอดหล่อนแล้วหอมที่แก้มเปล่งปลั่งไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง         “จ้ะ… มีอารมณ์”         หญิงสาวตอบอย่างซื่อสัตย์กับความต้องการของตัวเอง         อนันต์อดสงสารเมียรักขึ้นมาไม่ได้ ก็หล่อนยังสาวยังสวยเหลือเกิน แต่โชคร้ายนักที่ต้องมาได้ผู้ชายนกเขาไม่ขันเป็นผัว         “ค่ะ… นานมากแล้วนะคะที่เราไม่ได้ทำกัน”         พิมพ์ผกาตอบไม่อ้อม…           นี่ถ้าหล่อนไม่เตือน อนันต์ก็เกือบลืมไปแล้วว่าหลายเดือนผ่านมาแล้วจริงๆ… ที่ตนไม่ได้ทำหน้าที่สามีให้หล่อน จึงไม่แปลกที่วันนี้พิมพ์ผกาถึงกับต้องร้องขอออกมาเองด้วยความเหลืออด         “พี่ก็อยาก… แต่… ”         มาถึงตรงนี้ ท่าทางของอนันต์ดูเหมือนคนขาดความมั่นใจอย่างแรง เพราะรู้ว่าตัวเองไม่เหมือนก่อน หลังจากเกิดอุบัติเหตุสุดเลวร้ายในชีวิตเมื่อปีก่อน ความสุขในเรื่องบนเตียงก็พังทลาย         ความ ‘เจ้าชู้’ และ ‘มักมาก’ ในกาม ทำให้อนันต์แอบพลั้งเผลอไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนหนึ่งที่มีสามีแล้ว หล่อนเป็นเพื่อนร่วมงานนั่นเอง         ตอนหลังสามีของผู้หญิงคนนี้เกิดระแคะระคาย กระทั่งวางแผนจนจับได้คาหนังคาเขา บุกเข้าไปยังโรงแรมม่านรูด เอาน้ำกรดราดพวงสวรรค์ของอนันต์ขณะนอนหลับอยู่กับชู้ซึ่งเป็นเมียของมือสาดน้ำกรดจอมโหด         เหตุการณ์คราวนั้น…         ส่งผลให้อนันต์ต้องเข้ารับการผ่าตัดโดยด่วน แม้ว่าหมอพยายามช่วยต่อเนื้อเยื่ออวัยวะเพศที่ถูกทำลายจนไม่เป็นรูปเป็นร่าง         สุดท้ายแม้จะไม่ต้องตัดทิ้ง…         แต่ขนาดของมันก็เล็กลงมากจนน่าใจหาย และหลายๆ จากกล้วยน้ำว้าต้องกลายเป็นกล้วยไข่น้อยๆ และบางครั้งก็ไม่อาจแข็งตัวได้เหมือนก่อน ด้วยเส้นประสาทบริเวณอวัยวะเพศจำนวนมากถูกทำลายเพราะฤทธิ์เดชของน้ำกรด         “ให้พิมพ์ช่วยนะคะ… ” พิมพ์ผกาแทนตัวเองสั้นๆ ว่า ‘พิมพ์’ หล่อนหอมแก้มสามีเสียงดังฟอด กอดจูบลูบไล้กระตุ้นเร้าอารมณ์ เปิดฉากจู่โจมก่อนสามีโทษฐานที่ปล่อยให้หล่อนทนหิวสวาทอยู่นาน ที่ผ่านๆ มา… พิมพ์ผกาต้องพึ่งพาลำนิ้วน้อยๆ ของตัวเองในทุกครั้งที่มีความต้องการทางเพศ แม้ว่ามันพอแก้ขัดได้บ้างก็จริง… แต่หลายๆ ครั้งก็ยิ่งทำให้อารมณ์ค้างหนักขึ้น ยิ่งช่วยตัวเองด้วยนิ้วกลับยิ่งทรมานยิ่งต้องการมากกว่าเดิม เพราะว่าลำนิ้วดุ้นน้อยๆ ไม่อาจเทียบได้กับอวัยวะเพศชายของจริง ตอนสอดใส่เสียดสีนิ้วไม่หนึบแน่น ไม่เสียดครูดได้อย่างลำเนื้อที่คัดแข็งไปด้วยเส้นเลือดลายเอ็นโอบรอบลำ มันทำให้ความรู้สึกต่างกัน         พิมพ์ผกาปรับพนักโซฟาเอนราบเป็นเตียงนอน ค่อยๆ ปลดเปลื้องชุดนอนเนื้อผ้าซาตินพลิ้วบางออกจากลาดไหล่สล้าง           “พิมพ์จ๋า… เซ็กซี่เหลือเกิน”         อนันต์ชม ท่าทางของพิมพ์ผกาในตอนนี้ช่างดูเซ็กซี่ร้อนแรงเหลือเกิน ยั่วยวนจนน่าขย้ำ         เพียงอึดใจสั้นๆ ต่อมาเรือนร่างของพิมพ์ผกาก็เปล่าเปลือย อวดทรวดทรงอะร้าอร่ามอยู่ภายใต้แสงไฟสาดลงมาจากเพดานห้อง เต้านมคัพเอฟอวบใหญ่สะดุดตา         “พี่นันต์จ๋า… กระแทกพิมพ์เถอะค่ะ… พิมพ์อยากสุดๆ… ”         วันนี้พิมพ์ผกาดูเร่าร้อนเหลือเกิน แสดงกิริยาท่าทางโหยหาลำเอ็นออกมาอย่างเปิดเผย หล่อนแบะขา เอื้อมมือลงมาไล้ลูบง่ามขาของตัวเอง “พิมพ์… ” อนันต์ตกใจในท่าทีร้อนแรง ด้วยยังไม่ทันได้ตั้งตัวรับ หล่อนก็ขยับเข้าหา จู่โจมรวดเร็ว “อยู่เฉยๆ นะคะ… เดี๋ยวพิมพ์จัดการให้” มือซุกซนของหล่อนลูบล้วงลงมาสัมผัสพวงสวรรค์ อนันต์ค่อยๆ ถอดกางจนช่วงล่างเปลือยเปล่าล่อนจ้อน “อู้ว… เจ้าหนอนน้อยยังหลับอยู่นี่นา” พิมพ์ผกาเอามือรูดน้องชายของสามีซึ่งยังหลับใหลไม่พร้อมรบ อ่อนปวกเปียกเหมือนมะเขือเผา “มันไม่สู้… พี่ก็อยากนะ… แต่มันไม่สู้… ” อนันต์รู้สึกอายและเสียศักดิ์ศรี ทั้งที่อยากมากๆ แต่ปัญหาคือมันไม่แข็ง… สอดใส่ไม่ได้ นานวันก็กลายเป็นความท้อแท้หมดหวัง   “พิมพ์ช่วยนะคะ… ” พิมพ์ผกาไม่อยากให้สามีต้องคิดมาก หล่อนแสดงท่าทีกระตือรือร้นที่จะช่วยเหลืออย่างเต็มที่ จับหนอนน้อยของสามีใส่ปาก บดลิ้นวนคลึงรอบหัวสีม่วงถอกทู่คล้ายดอกเห็ดตูม เลียจนน้ำลายชุ่มหัวเอ็น “โอ้ววว… ”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD