เวฬาขับรถมารอรับพักรบในตอนเช้าของทุกวัน เพื่อที่จะไปส่งเขาไปเรียนที่ตึกคณะสัตวแพทย์ โดนที่วันนี้พักรบถือหมวกกันน็อกลงมาด้วย
“ปลา วันนี้ถือลงมาทำไม”
“ตอนเที่ยงว่าจะชวนไปซื้อของ” พักรบบอก
“เวยังไม่ได้ซื้อกล่องเก็บของมาติดท้ายรถเลย มันดูไม่เข้ากับรถอะ” เวฬาบ่น เรียกแทนตัวเองด้วยชื่อเล่น
“รบก็จะพกไปเรียนด้วยไง ไม่เกะกะหรอก” พักรบบอกแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นเช่นกัน
“ห้อยไว้ที่รถก็คงไม่หายหรอก เดี๋ยววันหลังค่อยหาซื้อที่ล็อกมาไว้” เวฬาบอกแล้วให้พักรบขึ้นรถพาไปส่งที่ตึกคณะ
“ตั้งใจเรียนนะปลา อยู่ห่างพี่เติ้ลเอาไว้ด้วย เวหวง” เวฬาบอก เอามือยีหัวพักรบ ส่งยิ้มให้เขาแล้วขับรถออกไป
เวฬาจอดรถแล้วถอดหมวกยัดไว้ในกระเป๋าที่เตรียมมาใส่หมวกโดยเฉพาะ แล้วเดินไปตามทางเดินเพื่อเตรียมตัวเข้าเรียน
“เว!” มีเสียงผู้หญิงเรียกชื่อเขา
“มัส มีไร” เวฬาหันไปตามเสียง พบว่าเป็นมัสยา เพื่อนที่เรียนด้วยกัน เธอเป็นหลานรห
