ฉันไม่สามารถหยุดได้แล้ว... เธอคือของฉัน เธอคือเมียของราชามาร....
หลังจากที่อี้ซานจำใจต้องผละจากริมฝีปากที่หอมหวานและสุดแสนจะคุ้นเคยนี้... เขาก็ได้แต่นั่งมองหญิงสาวอย่างค้นหา เธอได้เงินจากลูกค้าคนสำคัญ เธอหัวเราะคิกคักๆอย่างสนุกสนาน เธอดื่มแก้วแล้วแก้วเล่า เขาเองก็เช่นกัน แต่เครื่องดื่มพวกนี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก
เมื่อเห็นว่าเวลามันล่วงเลยเข้าไปสู่วันใหม่แล้ว อี้ซานจำเป็นต้องบอกลูกค้าคนสำคัญ และเลขาของพวกเขาทั้งสองว่าจะต้องไปนอนได้แล้ว....
" อือ... ม่ายกาบบบ โคนหล่อ.... อู้มหน่อยย "
" นฤมล... ลุกได้แล้ว... เห้ย..."
อี้ซานถึงกับตกใจเพียงแค่เขาบอกว่าให้เลขาของเขาลุกขึ้นเธอก็ลุกพรวดขึ้นมาจริงๆ และที่สำคัญตอนนี้เลขาของเขากอดเขาเอาไว้กลายๆแถมยังเอาหน้าแดงๆของหล่อนมาถูๆไถๆที่แผงอกของเขา... เขารู้สึกแปลกๆกับร่างกายของตัวเอง...
ป๊อกแป๊กมองช้อนขึ้นไปแล้วมองเขาไปยังใบหน้าที่หล่อเหลาของใครก็ไม
