ความรู้สึกที่คุ้นเคย.....
หลังจากที่อี้ซานพาเลขาของเขาออกมาจากบริษัท เขาก็สั่งให้คนขับรถขับตรงมายังบ้านของเขาทันที ส่วนมู่เฉิน เขาสั่งให้ทำงานอยู่ที่บริษัทต่อ เสร็จแล้วค่อยกลับ ส่วนเรื่องานสำคัญๆเขาให้มู่เฉินจัดการแทนได้เลย.....
" นี้เจ้าเป็นอันใดกันแน่.... ทำไม... ทำไมเจ้าถึงพูดเยี่ยงนั้น.... ทำไมเจ้าถึงพูดว่าท่านแม่ทัพ เจ้าเป็นอันใดกันแน่ เจ้าเจอสิ่งใดมา..."
อี้ซานนั่งเฝ้าเลขาส่วนตัวของตัวเองนานหลายชั่วโมง... จนป่านนี้แล้วหล่อนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลย...
" ไม่ได้การแล้ว... ข้าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว.... ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์... เจ้าได้ยินข้าหรือไม่... มาคุยกับข้าเดียวนี้... "
อี้ซานตะโกนขึ้นไปร้องเรียกให้ท่านผู้เป็นใหญ่ออกมาคุยกับเขา แต่จนแล้วจนรอด เขาก็ยังไม่ได้รับสัญญาณอะไรมาเลยจากตาเฒ่าเจ้าเล่ห์...... ได้..... จะเอาแบบนี้ใช่ไหม...
"ข้าจะนับหนึ่งถึง 3 ถ้าเจ้ายังไม่ยอมส่งสัญญ
