ผลัวะ! ผลัวะ! ผลัวะ!
เสียงหมัดหนัก ๆ ฟาดเข้าใส่ที่ใบหน้าของชายหนุ่มซึ่งหมดสติอยู่อย่างไม่ยั้งแรงแม้ในตอนนี้คนตรงหน้าจะไม่รับรู้อะไรแล้ว
แผ่นดินรับผ้าจากลูกน้องมาเช็ดเลือดสีสดที่เปื้อนมือแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ใยดีก่อนจะหันไปออกคำสั่งเสียงเยือกเย็น
“ทำให้มันออกไปจากชีวิตลลินตลอดกาล...และหวังว่าครั้งนี้จะไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งกูอีก”
เพียงเท่านั้นทุกคนก็สามารถเข้าใจความหมายที่ชายหนุ่มต้องการจะสื่อได้ เพราะจากท่าทางที่จริงจังและอารมณ์เดือดดาลจนควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อครู่บ่งบอกว่าแผ่นดินเอาจริงกับเรื่องนี้มากแค่ไหน
ร่างสูงติดกระดุมเสื้อเชิ้ตด้านบนกลับเข้าที่ตามเดิมแล้วเดินออกมาจากห้องใต้ดินโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับไปมองคนที่อยู่ด้านในเลยแม้แต่น้อย เขาค่อนข้างมั่นใจว่าหลังจากวันนี้ผู้ชายคนนั้นจะไม่สามารถมาทำอะไรลลินได้อีกจากคำสั่งของตัวเอง
“กูไม่คิดว่ามึงจะมาใช้ห้องในวันนี้นะ”
แผ่นดินชะงักฝีเท้า
