"ด้านหลัง ต้นคอด้านหลัง" เมกะพยายามปรับน้ำเสียงให้ดูเป็นปกติที่สุดเพราะไม่อยากดุเด็กสาวให้เสียใจหรือรู้สึกผิดทั้งที่ตัวต้นเหตุของเรื่องยังนั่งทำหน้าระรื่นไร้สำนึก
"น่าจะมีตัวอะไรกัดค่ะ อิงรู้สึกคันก็เลยเกาจนเกิดรอยแดง" เสียงสั่นเทารีบพูดแก้ตัวออกไปทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเมกะไม่เชื่อและไม่มีทางเชื่อที่ตนบอกแน่นอน แต่ก็ไม่มีคำตอบใดที่ดีไปกว่านี้แล้ว
"เฮียไม่ใช่เด็กสามขวบนะอิง" ร่างสูงของเมกะลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปหาเด็กสาวที่ยืนก้มหน้าอยู่โต๊ะทำงานถัดจากโต๊ะของภัทรอีกตัว
"อิงขอโทษค่ะ" เอ่ยขอโทษเสียงสั่นเครือมือเล็กสองข้างกำเข้าหากันแน่นจนเกิดรอยแดงราวกับว่าตอนนี้ตกเป็นจำเลยคดีอุกอาจที่กำลังโดนสอบสวนต่อหน้าศาล หยดน้ำสีใสหยดลงบนหลังมือเนียนเนื้อตัวสั่นเทาเล็กน้อยด้วยความกลัวว่าจะโดนตำหนิและทำให้ชายหนุ่มผิดหวัง
"มันเป็นใคร" น้ำเสียงแข็งกร้าวตะโกนถามออกไปด้วยความโมโหเพราะตัวต้นเหตุยังนั่งไขว่ห้
