"คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วคุณเข้าห้องหนูมาได้ยังไง" แสงไฟเพียงสลัวที่รอดผ่านม่านสีขาวเข้ามาเผยให้เห็นใบหน้าเพียงลางๆ แต่เด็กสาวก็จำได้ดีว่าบุคคลที่บุกรุกห้องเธอนั้นเป็นใคร
"ถามมากน่า" ชายหนุ่มไม่เพียงไม่ตอบคำถามแต่วงแขนหนายิ่งกอดกระชับร่างบางเข้าหาอกกว้างกอดรัดแน่นไว้แบบนั้น
"ปล่อยหนูก่อนหนูหนัก" ร่างบางพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนแกร่งแต่เหมือนยิ่งดิ้นยิ่งถูกรัดแน่นขึ้นมากกว่าเดิม
"ขอนอนแบบนี้สักพักเดี๋ยวก็ต้องกลับแล้ว" ร่างหนาไม่พูดเปล่าซุกใบหน้าลงกับต้นคอขาวสูดดมความหอมบริเวณซอกคอ เสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอเป็นเครื่องยืนยันว่าหลับไปแล้วจริงๆ คงจะเหนื่อยมากสินะถึงได้หลับง่ายขนาดนี้ ขอบตาดำคล้ำจากการอดหลับอดนอนต่อกันหลายคืนไม่ได้ทำให้ใบหน้าหล่อเหลานี้ดูแย่ลงเลยสักนิด มือเรียวเล็กค่อยๆ ยกขึ้นเกลี่ยปอยผมที่ปิดบังใบหน้าชายหนุ่มออกอย่างเบามือเผยให้เห็นใบหน้าคมเข้มเด่นชัด เวลาหลับก็น่ารักไ
