“วันนี้อยากทำอะไรไหม”
เขาถามระหว่างช่วยเธอเก็บจานชามที่ล้างเข้าที่
“ถ้าพี่ป้องอยากพักอยู่กับบ้านก็ได้ค่ะ หนูนาไม่มีปัญหา”
ปริญมองหน้าสาวน้อยของเขาด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก รอยยิ้มและแววตาของเธอที่มองมาที่เขาอย่างชื่นชม แถมยังเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักอันอบอุ่นที่เขาสัมผัสได้
เขาไม่ได้ชื่นชอบกับการอยู่บ้านเฉยๆ เท่าไรนัก เพราะปกติเขามักจะหาเรื่องออกไปข้างนอกได้ไม่เว้นแต่ละวัน อาชีพนักบินเหมาะกับนิสัยที่ไม่อยู่นิ่งของเขาเป็นอย่างมาก แต่พอมีเด็กน้อยคนนี้เดินไปเดินมาอยู่ในบ้านของเขา ทำให้เขาไม่รู้สึกอยากไปไหนเลยแม้แต่นิดเดียว
“อยู่กันสองต่อสองแบบนี้ จะทำอะไรกันดีล่ะ”
เขาเปรยขึ้นเหมือนต้องการดูปฏิกิริยาของเธอมากกว่าจะคิดอะไรเกินเลยจริงๆ ซึ่งก็เป็นเรื่องน่าแปลกสำหรับเขาเหมือนกัน ที่อยากจะ ทะนุถนอมเธอไว้นานๆ โดยไม่กลายร่างเป็นหมาป่าจอมเขมือบสาวๆ อย่างที่เคยเป็น อาจจะเป็นเพราะแม่ของเ
