พรนาราได้แต่นั่งนิ่ง เพราะทำตัวไม่ถูก สัมผัสที่อบอุ่นจากเรียวปากที่มีเสน่ห์ของเขา ทำให้สมองของเธอขาวโพลนไปหมด เขาเพียงแค่สัมผัสเบาๆ เท่านั้น หลังจากที่เธอสารภาพรักเขาไปยังไม่ทันขาดคำ แถมคนที่เพิ่งจูบเธอ ยังนั่งมองเธอนิ่งโดยไม่ยอมไปไหน
“พี่ป้องทำแบบนี้ โดยไม่ขอหนูนาอีกแล้วนะคะ” เธอทำเป็นต่อว่าเขา เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกของตัวเอง
“ถ้าพี่ขอแล้วเราจะให้เหรอ” เขาเลิกคิ้วอย่างสงสัยเหมือนกำลัง ท้าทายเธอ
“ก็ไม่ให้สิคะ” เธอตอบไปตามตรง จนเขาอดที่จะขำไม่ได้
“เห็นไหมล่ะ ถ้าขอก็ไม่ให้ ถ้าไม่ขอก็เลยได้” คนกะล่อนพูดกับเธอได้อย่างหน้าตาเฉย เล่นแบบนี้ขี้โกงกันชัดๆ เลยนี่นา
“หนูนากลับบ้านก่อนดีกว่า”
เธอรีบลุกขึ้นทันที แต่ก็ถูกเขาดึงให้กลับไปนั่งทันทีเช่นกัน แถมเธอยังเสียหลักเซล้มลงไปนั่งที่ตักของเขาพอดีราวกับนัดกันไว้ มือที่ว่างก็ดันเผลอไปคล้องคอของเขาเพื่อต้องการที่ยึดเหนี่
