เก็บหัวใจไว้เพียงเธอ

CHAPTER. 3

ความรักของเด็กหญิงพรนาราเริ่มตั้งแต่ตอน ป.5 จะให้บอกว่าเป็นเด็กแก่แดดก็คงไม่ผิด เพียงแต่ความรักของเธอเป็นเพียงเด็กน้อยที่แอบหลงรักรุ่นพี่คนหนึ่ง ตัวเธอเองยังไม่คิดเลยว่า ความรักของเด็กอย่างเธอจะ ฝังรากลึกยืนยาวจนถึงทุกวันนี้

ความทรงจำในวัยเด็กของเธอที่มีต่อผู้ชายที่ชื่อปริญจะให้บรรยายว่าเป็นความรู้สึกที่ดีก็ไม่ใช่ หรือรู้สึกแย่ก็ไม่เชิง เขาเป็นพี่ชายจอมแสบที่มักจะแกล้งเธอและพี่แป้งพี่สาวคนสนิทอยู่เป็นประจำ พี่ป้องอายุมากกว่าพี่แป้งสองปี ด้วยวัยที่ใกล้เคียงกัน ทำให้ทั้งสองคนสนิทกันค่อนข้างมาก เธอเลยได้ใกล้ชิดกับพี่ป้องไปด้วย บางครั้งพี่ชายคนนี้จะดูแลน้องๆ เป็นอย่างดี แต่บางครั้งก็หาเรื่องแกล้งตามนิสัยของผู้ชายจอมซน

ซึ่งเธอเคยโดนรังแกจนต้องร้องไห้กลับบ้านนับครั้งไม่ถ้วน ไม่รู้อะไรดลใจที่ทำให้เธอหลงรักผู้ชายขี้แกล้งคนนี้ได้ อาจเป็นเพราะว่าทุกครั้งที่เธอร้องไห้ ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใดก็ตาม พี่ป้องจะมารอที่หน้าโรงเรียนเพื่อรับเธอกลับบ้านทุกครั้ง ไม่รู้ว่าที่เขาทำแบบนี้เพราะโดนป้าแววลงโทษ หรือรู้สึกผิดเธอก็ไม่แน่ใจ แต่ทุกครั้งที่เธอได้เห็นพี่ชายคนนี้ที่หน้าโรงเรียน เธอดีใจจนเผลอลืมเรื่องที่เคยโกรธหรืองอนเขาไปจนหมดสิ้น

พี่ป้องจะไม่เรียกเธอว่าหนูนาเหมือนทุกคน เขามีสรรพนามให้เธอโดยเฉพาะ บางทีก็เรียกว่ายัยลูกหมูหรือบางทีก็เรียกบูริน แล้วแต่ความเอ็นดูในช่วงนั้น ที่มาของชื่อนี้เดาได้ไม่ยาก เพราะหุ่นของเธอ อ้วนๆ กลมๆ สัดส่วนเท่ากันเหมือนลูกหมู เธอได้แต่เก็บความคับแค้นไว้ในใจ แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะที่บ้านของเธอมีแต่ขนมนมเนย แบบนี้จะไม่ให้เธออ้วนได้อย่างไร

พอได้ย้ายไปอยู่ที่ออสเตรเลีย อาการโฮมซิกทำให้เธอไม่อยากกินขนมหรือเบเกอรี่ใดๆ ทั้งสิ้น เพราะสิ่งเหล่านี้ทำให้เธอคิดถึงบ้าน คิดถึงผู้คนแถวนั้น เธอเป็นแบบนี้อยู่นานหลายปี พอรู้สึกตัวอีกที ไขมันที่พอกอยู่ตามตัวตอนนี้แทบจะไม่เหลือให้เห็นเลยแม้แต่นิดเดียว หุ่นที่เคยอ้วนกลมก็สูงขึ้นตามวัย ประกอบกับน้าสาวที่เธอไปอยู่ด้วยชอบจับเธอไปแต่งตัว ซื้อเสื้อผ้าสวยๆ ให้เธอใส่ จนตอนนี้เธอคิดว่าเธอได้ทิ้งคราบลูกหมูในสมัยก่อนไปจนหมดสิ้นแล้ว เหลือเพียงแค่ผู้หญิงหน้าแบ๊วสไตล์เกาหลีที่กำลังเป็นที่นิยม

ความรักของเธอไม่ได้สวยหรูเป็นที่น่าจดจำเท่าไรนัก เพราะตั้งแต่ที่เธอเริ่มรู้ตัวว่าเธอได้หลงรักผู้ชายคนนี้ เธอไม่เคยสมหวังเลยสักครั้ง เธอเป็นเด็กเรียบร้อย ขี้กลัว ที่ได้แต่แอบรักอยู่เงียบๆ

ในตอนนั้นพี่ชายคนนี้มีสาวข้างกายที่สวยราวกับนางฟ้าอยู่เคียงข้าง เขาเองก็เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีกว่าพระเอก หน้าแมนๆ จมูกสันคมๆ ทั้งคู่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก...

ส่วนเธอได้แต่อกหักอยู่เงียบๆ แต่ก็ไม่สามารถสลัดความรู้สึกเหล่านั้นออกไปได้ เพราะเขายังคงปฏิบัติตัวเป็นพี่ชายที่แสนดีไม่เปลี่ยนแปลง

จนกระทั่งในช่วงที่เธอเรียนอยู่ ม.1 พี่ชายที่แสนดีของเธอเริ่มค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไปทีละน้อย

เธอสังเกตเห็นความเงียบขรึมที่เกิดขึ้นในตัวของพี่ชายคนนี้ เกิดอะไรขึ้นเธอก็ไม่แน่ใจ เพราะเธอไม่เห็นนางฟ้าแสนสวยที่อยู่ข้างกายพี่ชายมาที่บ้านนี้อีกเลย เด็กขี้ขลาดแบบเธอก็ไม่กล้าที่จะถาม เธอรู้สึกเป็นกังวลทุกครั้งที่ได้เจอหน้าเขา

ความห่วงใยของเธอมีให้กับผู้ชายคนนี้อย่างเต็มเปี่ยม เพียงแต่ไม่เคยแสดงออกมาให้เขาได้รับรู้ เด็กอย่างเธอทำได้แค่เพียงหิ้วขนมที่บ้านไปฝาก เพราะเธอคิดเอาเองว่าของหวานคงจะช่วยทำให้อารมณ์ดีขึ้นได้