โชคดีที่โรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลบ้านเท่าไรนัก ปริญใช้เวลาเดินทางไม่ถึงสิบห้านาที พรนารารู้สึกดีใจที่ได้เห็นใบหน้าของเขา เพราะโดยรวมแล้วเธอตกใจเป็นอย่างมากตั้งแต่เกิดมาไม่เคยต้องเจอเหตุการณ์วิกฤติแบบนี้มาก่อน ทุกอย่างที่ทำไปมาจากสัญชาตญาณการปกป้องพี่แป้งล้วน ๆ ผู้หญิงคู่กรณีสองคนที่ตามมาด้วย อายุน่าจะมากกว่าเธอเสียอีก
ถ้าคนทั้งคู่พร้อมจะมีเรื่องกับเธออีกคน เธอคงไม่มีแรงจะสู้ยังดีที่สถานการณ์ไม่ได้เลวร้ายไปกว่านั้น เพราะผู้หญิงทั้งสองคนได้แต่ยืนหน้าซีดอย่างเป็นกังวล ไม่รู้ว่าเป็นห่วงพี่แป้งหรือกลัวความผิดกันแน่ เธอทำได้เพียงคอยยืนเฝ้าเอาไว้ ไม่ยอมให้ทั้งสองคนหนีไปไหนได้
พี่ป้องมาได้จังหวะที่หมอเดินออกมาจากห้องตรวจพอดี
“หมอขอแสดงความเสียใจเรื่องเด็กด้วยนะคะ ท้องอ่อนๆ แบบนี้ ทำให้มีโอกาสที่จะหลุดได้ง่าย ยิ่งตอนนี้คนไข้เป็นไข้หวัดใหญ่อีกด้วย ร่างกายถึงได้อ่อนแอเป็นพิเศษ”
เธอหันไปสบตาเขาอย่างตกตะ
