พรนารานั่งเล่นอยู่บ้านพี่แป้งได้ไม่นานก็ต้องเดินกลับไปที่ร้าน เพราะกรัณแวะเข้ามาหาเธอพอดี สิ่งนี้ก็เป็นเรื่องกลุ้มใจของเธออีกเรื่องหนึ่ง ที่ยังไม่ได้ช่วยอะไรเพื่อนสนิทเลยแม้แต่น้อย แถมยังไม่ได้โทรถามสารทุกข์สุกดิบของเพื่อนอีกด้วย คำพูดของปริญช่างมีอิทธิพลกับเธอมากเกินไป จนทำให้เธอไม่กล้าเข้าไปก้าวก่ายเรื่องระหว่างเพื่อนทั้งสองคน
“รัน หนูนาขอโทษนะ ที่ยังไม่ได้โทรหาเจสซี่เลย”
เธอเอ่ยอย่างรู้สึกผิด เมื่อเห็นท่าทางที่อ่อนแรงของเพื่อน กรัณคงจะเครียดกับเรื่องนี้มากจริงๆ ถึงได้ดูทรุดโทรมไปมากขนาดนี้ หรือเธอควรจะต้องยื่นมือเข้าไปช่วยจริงๆ เห็นเพื่อนเป็นขนาดนี้ทำให้เธอไม่อยากอยู่เฉยอย่างที่ปริญได้แนะนำเอาไว้
“ไม่เป็นไรหรอก เพราะถึงหนูนาจะโทรไป เจสซี่ก็คงไม่รับสายอยู่ดี ที่บ้านบอกว่าเจสซี่ไปตั้งแคมป์กับเพื่อน แต่รันไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า เจสซี่อาจจะไม่อยากติดต่อกับรันจริงๆ”
เธอแทบอยากจะร้องไห้ออ
