Chapter 24
"Huwag na po... Ayaw ko pa pong umuwi." Bagaman magaan ang loob ko sa kaniya ay nagawa kong tumanggi.
Hindi siya nakapagsalita agad. Mataman niya akong tinitigan na para bang isa akong magandang tanawin. May hiwaga sa likod nang nakangiti niyang mga mata.
Her eyes are as dark as the night but it reflects oppositely around her beautiful face, it lightens as the sun does. She's gorgeous beneath her soldier's uniform. A brave woman who has the softest tantalizing eyes. Naalala ko tuloy ang aking ina, ang tunay kung ina...
"Ganoon ba? Pero alam mo ba ang daan pauwi sa inyo?"
"Opo... Ang kaso..." Nahihiyang nag-iwas ako ng tingin.
"Wala kang pera."
"Saglit, paano n'yo po nalaman?" gulat kong tanong.
"Noong kabataan ko ay tumakas din ako sa prom night ko," nangingiting kuwento
