One Last Cry

ONE LAST CRY: CHAPTER ONE

Breyedda's Point of View

"Breyedda! baba na dyan!". rinig Kong sigaw Ni mama. mabilis Kong kinuha Ang backpack ko at nag mamadaling bumaba ng hagdanan at pumunta sa dining area Kung saan nandoon sila.

"Bakit ba Ang Tagal mo?" masungit na Sabi Ni mama. " Pasensya na po mom." nakayuko kong hingi ng paumanhin.

"Psh.....Kumain kana!" atsaka sya naupo sa silya kaharap Ang dalawa.

umupo na ako katabi SI mommy at nagsimula ng kumain.

"damihan nyo Ang pagkain ok. ayokong magutum kayo." malambing na kausap Ni mommy sa dalawa na ngumiti lang.

napailing ako... paano Naman ako?

"Bye Mom." sabay na Sabi ng dalawa at sabay ding humalik sa magkabilaang pisngi Ni mommy.

"Ingat kayong dalawa ha." malambing na Sabi Ni mommy sa dalawa na parang Wala ako Don. oh..well Wala Naman talaga. Isa Lang akong hangin na dumadaan sa harapan nila. kibit balikat Kong Sabi sa isip ko.

"Let's go Breyella." Breyianna just nod her head at naglakad na paalis kasabay si Breyella.

Tumayo na ako pagkatapos Kung kumain.

"Ali's na ako Mom." paalam ko sa kanya. "Psh.." reaction Lang nya sabay talikod at umalis sa dining area.

napabuntong hininga nalang ako at umalis nalang.

tsk..lupet talaga ng galit Ni mommy sa akin.

wag na kayong magtaka Kung bakit Hindi ako sumabay sa kanila Yella at Ianna magkasama sila sa iisang school habang ako sa ibang school. walang nakakaalam na triplets kami. Ang Alam Lang ng mga kaibigan nila ay dalawa Lang sila. Kaya nagagawa kung magpangap sa school nila. minsan nagiging Yella at Ianna ako.

minsan nakakainis na ang ginagawa ko kasi nawawala ako.....pero habang nagpapanggap ako ay sumasaya naman SI mommy Kaya ok lang.. atsaka magaling Naman akong magpangap kaya walang nakakabisto.

**********

Pagkapasok ko sa school gate ay bumungad agad sa akin Ang mukha Ni Lana at Marco mga kaibigan ko dito sa Gem High.

"Breyedda!! namiss ka namin." sigaw Ni Lana sabay yakap sa akin. habang SI Marco Naman ay napapailing lang sa inasal ng kapatid nya.

"Lana. Hindi ako makahinga." Sabi ko sa kanya sa sobrang higpit ng yakap nya sa akin na parang h Indi kami nagkita ng isang taon.

"oh! sorry!" Sabi nya at kumawala sa yakap sa akin at nag piece sign habang nakangiti.

"Lana para namang ngayon mo Lang nakita SI Yedda." Sabi Ni Marco habang naglalakad kami sa hallway ng school.

"Hmmph! ngayon Lang naman talaga ah!" sagot Lang nito sabay cross arms.

"Tsk..isang araw Lang naman yon ah! kahapon Lang kaya tayo Hindi nagkita." Sabi ko.

"Psh..palagi mo nalang pinagbibigyan Yang mga kakambal mo."

Sabi nya sa nagtatampong boses... Yes! they knew. Alam nilang may mga kakambal ako. "thier taking advantage on you." Sabi Naman Ni Marco.

napayuko ako sa sinabi ng dalawa. totoo Naman pero Wala akong magagawa kapatid ko sila at Mahal ko sila kahit na parang hangin lang Ang tingin nila sa akin. sa mga pagpapangap ko ay napapansin ako Ni mommy kahit Ang pagpansin nya sa akin ay sinasabi nyang. " ayusin mo Ang ginagawa mo. ayokong mapahiya Ang kakambal mo."

kahit sermonan nya ako ay ayos Lang sa akin....as long as...napapansin nya ako.

"Kahit anong hiling nila sayo ginagawa mo?" Sabi ulit Ni Lana. napabuntong hininga nalang ako at nagsalita. "Mga kapatid ko sila, kahit ano gagawin ko para sa kanila."

"Oo nga! Mahal mo sila... pero Ang tanong? Mahal kaba nila?" nakataas kilay na Sabi Ni Lana at nagsalita ulit. "Makinig ka Yedda. Hindi porke't magkamukha kayong tatlo gagamitin kana nila. Anong tingin nila sayo? gamit na pag kailangan gagamitin, pag Hindi na kailangan itatapon nalang sa tabi. itatapon nalang na parang walang halaga! Hindi nga sila concern sa kalagayan mo eh!

Kung ayos kalang ba? Kung ok kalang ba?" Sabi nito na may hilam ng luha Ang mata.

napalunok ko... masakit... pero anong magagawa ko? ganito Naman Ang pagmamahal hindi ba? nasasaktan.... Mahal ko sila na kahit ganon Ang trato nila sa akin Hindi mababawasan Ang pagmamahal ko sa kanila.

"Hayaan nyo na. ayos Lang sa akin Yun. kahit sa mga pagpapangap ko ay mararamdaman nilang Mahal ko sila."

kahit na nahihirapan na ako.

"Oo na! Oo na! tandaan mo wag mong sagarin Ang sarili mo baka bigla Kang manghina." Sabi Ni Lana sabay pasok sa room namin.

"Alam mo Breyedda? naghuhukay ka ng sarili mong libingan eh! tandaan mo mahina Ang katawan mo baka bigla ka nalang manghina at mahimatay tapos Wala pa kami sa tabi mo. ano nalang mangyayari sayo?" Sabi Ni Marco "Sorry." Yan nalang Ang lumabas sa bibig ko. "Psh.. Hali kana pasok na tayo." sabay hila nya sa akin papasok sa room.