ใครจะรู้ว่าคนโง่เง่าคนนั้นจะช่วยชีวิตเขาเอาไว้...อีกครั้ง
ตั้งแต่จำความได้ มีหลายครั้งที่ฉางซุนไท่หยางเกือบตาย แต่ทุกครั้งจะมีเด็กชายคนหนึ่ง...ซึ่งเด็กคนนั้นมีเส้นผมด้านหน้าเป็นสีขาวเหมือนคนแก่ แต่แท้จริงอายุไล่เลี่ยกับเขาเพียงไม่กี่ปีคอยช่วยเหลือเขามาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
ตั้งแต่ตกต้นไม้เอย ถูกคนรังแกเอย รวมถึงเกือบจมน้ำในทะเล พอรู้ตัวหลังจากหายตกใจก็มีหญิงคนหนึ่งยิ้มให้ด้วยความอบอุ่น พร้อมกับลูบหัวของเขาพลางบอกว่า
‘ไท่หยาง เจ้าโตขนาดนี้แล้ว หน้าตาน่ารักเหมือนพ่อเจ้าไม่มีผิดเลยนะ’
จากนั้น นางก็หันไปชมเชยเด็กชายผมขาว
‘เสวี่ย ลูกทำดีแล้ว เก่งมาก แต่...ลูกต้องคอยดูแลเขาแบบนี้คงไม่โกรธแม่ใช่หรือไม่’
เด็กชายผมขาวส่ายหน้า ดวงตาดำขลับส่องประกายบริสุทธิ์
‘แม่ภูมิใจในตัวลูก’
ในตอนนั้น ฉางซุนไท่หยางยังเด็กจึงไม่เข้าใจ เมื่อโตขึ้นมาอีกหน่อยจึงรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือท่านป้าฉางซุนเมิ่งหล
