I was really expecting na masaya si Kelvis ngayon habang kasama niya si Carmilla sa bahay nito. Habang nandito ako sa probinsiya namin nagpapakasaya. The right word for it... Pinilit ko ang sarili na magpakasaya kahit durog na durog ang puso ko.
Naisip ko pa lang kung paano pasayahin ni Carmilla si Kelvis sa tuwing nilulutuan niya ito. At kung paano sila magtabi sa kama habang masayang nag-uusap. Halos hirap akong makahinga. Ako iyong nawawasak ng husto.
Hindi ko alam kung bakit ganito ang naramdaman ko habang tinatapos ko ang apat na araw na pananatili rito sa probinsya. Wala ako sa sarili. Akala ko magiging masaya ako sa pagkawala ni Kelvis. Pero sa bawat ginagawa ko, siya lang ang iniisip ko. Iniisip ko kung paano niya pinapaligaya si Carmilla ngayon. Iniisip ko kung paano sila nagtaw
