Meva karanlıkta kucağında koca ayıyı taşımakta zorluk çekerken yanı başından geçen arabalar yüzünden de kenarı çekiliyor ve toplulukları yüzünden dengesini kaybedip duruyordu. Öfkeyle soluyarak durdu ve önüne düşen tutamları kulağının arkasına attı. Ellerine değen teni pürüzsüz cildinde başka bir yolu hatırlatınca kendine inanamadı. Teninde izi kalmakta neyin düşüncesi idi. Yaman Karamanlı nın kulağının arkasına attığı saçın her bir teli utancından sızladı. Ahenkle esip gelen meltem açıkta kalan tenine değdi ve utancına mahzar oldu.
Bilmediği deneyimlemediği duyguları ile yaşanmışlığın ağır yükü altında cebelleşen duyguları karışmış göğsünün tam ortasında yer almıştı. Bilmediği tat damağına yapışmış kanına karışmıştı. Nefret vardı en keskin olanından, intikam vardı içtiği su gibi berrak,
