Kaçtığı sığındığı yollar çıkmazdı. Denese de istese de o adam olamıyor, o yollara saptığı gibi hızla geri dönüyordu, kendinden çok şey kaybederek çıkıyordu oradan.
Yılların ruhuna ve bedenine verdiği karanlık artık onun bir parçası olmuşken renkleri unutmuştu yada daha doğrusu hiç öğrenememişti kan kusmaktan kan kusturmaktan. Dünyadan uzak kendi cehenneminde oradan oraya savrulurdu. Şimdi ilk defa kendini fark ediyor kendisi için bir şeyler istiyordu. Ama kendine olduramamıştı.
Kadınlar zehirli bir sarmaşık gibi erkeklerin bedenini ruhunu sarar ve yavaş yavaş acı çektirerek ölümlerine sebep olurlardı. Çevresinde gördüğü bir çok adamın karakterini, duruşunu ve sözünü değiştiren, aklı yok sayan hatta bununla övünenleri bile görmek kadınlardan uzak durmasını defalarca göstermişti. Zamanın
