Siyahın içindeki beyaz,
Beyazın içindeki siyah
Biz gibi...
İki rengin olduğu bir döngüde renklere çarpa çarpa yoğrulur insan. Renklerini buldukça açılır, kaybetikçe kararır yüreğinin sureti.
Biraz beyaz biraz siyah grinin sureti. Olan da var olmayan da. Yalan da var doğru da var. Hepsi suretinde apaçık.
Meva ne kadar hırçın, cesur, mücadeleci bir ruha sahip olsada aslında bedeni o kadar yabancıydı kendine çevresine. Hayatı okul ve mahallesi arasında çekmiş yabancı kalmıştı yaşama. Ne bir küçük tohum kalbine ekilmiş ne de eli sıcak bir avuca hapsolmuştu. Aklın gücüne inanır duygularını hep geri planda bırakırdı. Ruhunun cesareti bedenine daha sirayet etmemişti.
Bir erkeğin dokunuşlarını ilk defa Yaman Karamanlı dan hayasız bir şekilde duyumsamış ve bunu ilk başlarda yaşadıkları
