ตอนที่ 20

1995 Words

มิลันดาเดินทางกลับบ้านในรุ่งเช้า รมย์รวัตรอยู่เป็นเพื่อนหล่อนที่โรงพยาบาลตลอดคืนและรุดไปทำงานต่อ หล่อนรู้สึกสงสารเพื่อนที่ต้องมาทนอดหลับอดนอน  ใช่ว่าไม่รู้ แต่หล่อนแสร้งทำเหมือนไม่รู้เสียมากกว่า สีหน้าท่าทางรมย์รวัตรนั้นบอกบางอย่างเด่นชัด คนตัวเล็กทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง ภาพชายที่รักสะท้อนในโสตประสาท หล่อนไม่อาจตัดเขาออกจากห้วงความคิด ยังคงติดภาพพี่คมส่งแฟนสาวไปโรงพยาบาล และที่สำคัญคือเขามีลูกด้วยกันแล้ว ตะแคงข้างกอดตัวเองน้ำตาไหลนอง ยิ่งนึกยิ่งพาลให้ใจปวดร้าว หล่อนควรหยุดเสียที แต่มันไม่อาจทำได้เพราะหัวใจมันคงไม่ฟังเสียงหล่อน พยายามหลับตาลงเพื่อพักผ่อน อาชีพหล่อนก็คือหมอ มัวแต่พะวงเรื่องตนเองจนละเลยหน้าที่คงไม่ใช่ เมื่อเรียนด้านนี้มาแล้วนั่นคือการรู้แน่แก่ใจว่าตนต้องรับผิดชอบชีวิตผู้อื่น หญิงสาวระบายลมหายใจแล้วค่อยๆ ทำให้ตนเองผ่อนคลายก่อนผล่อยหลับลงเพราะความเหนื่อยตลอดคืน ตื่นนอนขึ้นมามิ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD