Kartal hiçbir şey söylemeden başını eğdi. Dudakları, Meliha’nın alnına hafifçe değdi. Bu, bir izin isteme değildi. Bir uyarı da sayılmazdı. Sadece temasın ilk çizgisiydi. Nefesi, onun yüzüne karıştığında, Meliha’nın içinden bir titreme geçti. Gözlerini açmadı. Çünkü gözleri açıkken kontrol kayboluyordu.
Kartal, bileğindeki kravatı tutup yukarı doğru çektikten sonra gerilmiş olsa da ellerini, bağlı olmasına rağmen başından geçirip ensesine götürünce şaşkın bir nefes aldı.
Bileklerini oynatıp bağın gevşek olduğunu, istediğinde kurtulabileceğini fark edince rahat bir nefes aldı.
Elini kolunu bağlayıp onu çaresiz bırakma peşinde olmadığının farkındaydı ama yine de kontrol etmeden duramamıştı.
Kartal’ın eli, dudaklarından yanağına, yanağından ise boynuna süzüldü.
Başparmağı, çenesinin alt
