Yolculuk boyunca pencereden yine etrafı izleyen Meliha, “Yolu da öğrendim,” dedi. “Canımı sıkarsan kaçacağım güzargahı da biliyorum artık.”
Kartal, kızın sırtını süzerken “Sıkmayız canını,” diye mırıldandı. Sesi düşünceli çıkıyordu. Meliha başını arkaya çevirdiğinde onun yine kendine gözünü dikmiş olduğunu fark edince yeniden önüne döndü.
“Kafese kapattıkların gibi bakıp durmasana bana,” dedi. “Göz hapsi dedikleri şey buymuş meğerse, rahat bir nefes bile alamıyorum!” diye söylendi.
Kartal, cevap vermedi, telefonunu çıkarıp düşmeye başlamış olan bildirimlere bir göz attı. Mesajlarından bazılarına tahammülsüz bir şekilde cevap verdi. Sonra yerine itti. Kızın neden havaya toprağa bu kadar hayranlıkla baktığını anlamak istiyor, anlamadığı için sıkkınca izliyordu.
Tembel bir bulutta ya da
