Kartal’ın gidişinin ardından koltukta çökmüş bir şekilde oturan Meliha, bir süre çaresizce ağladı durdu. O gün, akşama kadar kimse gelmedi.
Yemek de getirmedi, ne yaptığına da bakmadı. Oda, sanki onun için öncesinden hazırlanmış gibiydi. Banyo, tuvalet, yatak, koltuk… Sadece büyük mobilyalar vardı.
Meliha, kendini az da olsa toparlayınca odayı aradı. Etrafa bakınıp hiçbir şey bulamayınca tek kişilik koltuğu zor da olsa tutup çevirdi.
Ahşap ayağını yerinden söküp sökemeyeceğini anlamak için bir süre yokladı. Belki tekmeleyerek yerinden çıkarabilirdi ama ses, birilerinin onu yakalamasına neden olabilirdi.
Odada dolanıp duvara ve kapıya tekmeler ile yumruklar vurarak birkaç kez kontrole gelmelerine neden olduktan sonra geceye kadar inatla aynı şeye devam etti.
Bir yerden sonra hiçbir şey
