Alin uyandığında ayağı alçıya alınmıştı. Daha önce tutulduğu oda yerine salondaki kanepedeydi. Serdar ve dövdüğü kadın da yanındaydı.
Dudağını ıslatıp gözlerini kırpıştırırken “Su verin bana,” diye buyurdu. Dudağı ve boğazı kupkuru olmuştu.
Reyhane, kızın değerlerinin iyi olduğunu, kendine de geldiğini fark edince “Gün aşırı pansuman lazım,” dedi. “Ameliyatı iyi geçti. Birkaç saat sonra suyunu verin, yedirin, sorun olmaz!”
Alin, acıyla yüzünü buruşturup örtüyü çekiştirdi. Kıyafetleri değişmişti. Kimin yaptığını düşünerek kahrolmaktan daha büyük dertleri vardı.
Serdar’a “Ablam,” dedi. “Ona da böyle şeyler yapıyor musunuz?”
Serdar, “Biz sana ne yaptık ki?” diyerek elindeki telefonu parmağında çevirmeye başladı. “Peşime takılan sen, kendini zorla kaçırtan sen, intihar eden sen, atlayan,
