Necmettin’in araçtan çıkışının ardından dışarı çıkan Meliha’nın yine ağlamış olduğunu, yine somurttuğunu fark edince, dayısına pek de yakın durduğunu, kendisine yaklaşmaya bile meyletmediğini görünce iyiden iyiye aksileşerek adama odaklandı.
Konuşmasını beklerken iyiden iyiye gerilmişti.
Necmettin, “Yeğenime iyi bak,” dedi. “Bu kıza iyi bak… Beni seni gebertmek zorunda bırakma… Bu seferlik affediyorum. Aileyle de konuşacağım… İş için dediğim gibi hareket edeceğiz. Ama bu kız her gün bizimle konuşacak. Bir gün bile canı sıkkın olursa, gözünde yaş görürsem… Tüm anlaşma biter. Kim ölür, kim kalır o zaman umurumda bile olmaz!” deyince başını salladı.
Meliha, uzanıp adama son kez sarıldıktan sonra yanına geçince elini yakalayıp sıkıca tuttu.
Necmettin, herifin kaçıran varmış gibi kızın parm
