Yemekten birkaç lokma alan Kartal’ın kucağında sere serpe oturmaya, sırtını adama yaslamaya devam eden Meliha, gözlerini kırpıştırıp aralık tutmaya çalışırken onun tarafından kaldırıldığını fark edince bir isyan mırıltısı çıkarttı.
Üst kata taşındığının farkındaydı ama kolunu bile oynatamıyordu. Odaya döndüklerinde yatağa bırakılınca yüzeysel bir nefes aldı.
“Ben gelene kadar uslu uslu bekle,” diyen Kartal’ın yüzüne doğru eğildiğinin farkındaydı. Nefesi yüzüne yayılırken adama boş boş bakmaya devam ediyordu.
“Gerçi, başka bir şey de yapamazsın!” diye kendinden emin bir şekilde mırıldanan adam, parmağını yüzünde dolaştırmaya başlayınca hafifçe geri çekildi ama tüm yapabildiği bu kadardı.
Alnına dudağını bastırıp baskıcı bir şekilde öperken elini kalçasına götürüp ölçüsünü alır gibi okş
