วันมงคล
เสียงบรรเลงดนตรีดังขึ้นตลอดเส้นทางที่เสิ่นซัวหยางควบม้าไปรับเจ้าสาวของตนเองจากจวนสกุลซือมายังจวนสกุลเสิ่น พิธีการยามเช้าจรดช่วงบ่ายในจวน ยังคงมีความครื้นเครงจากเสียงเพลง นางรำมากมายสลับเปลี่ยนหมุนเวียนกันขึ้นเวทีจนทั้งบ่าวชายและสาวใช้ที่ยืนมองอยู่รอบงานต่างยิ้มแย้มอย่างมีความสุข เหล่าบุรุษร่ำสุรากันอย่างหนัก ไม่เว้นเจ้าบ่าวอย่างเสิ่นซัวหยางที่เอาแต่มองหาสตรีในดวงใจอย่างเย่วซินพร้อมกับดื่มสุรามิได้หยุด ดวงตาคมเหม่อลอยพร่าเบลอเพราะฤทธิ์น้ำเมา เขาเดินวนเวียนอยู่แถวๆ โต๊ะของเหล่าขุนนางก่อนจะยกไหสุราขึ้นดื่มโดยไม่สนใจใคร ในอกเสื้อมีผ้าเช็ดหน้าสีขาวปักลายกระต่ายหมายจันทร์อยู่ตรงนั้นคล้ายปลอบขวัญว่าเย่วซินยังอยู่กับเขา ‘ไม่เจอนางหลายวัน ตัวเขารู้สึกผิด’ แต่เพราะเขายังคงไม่เข้าใจกับการกระทำอันร้ายกาจของนางอยู่ก่อนหน้า จนมาถึงวันนี้เขาจึงมิได้ปรับความเข้าใจกับนางเลย และแม้จะเป็นเช่นนั้นเข
