"ปะป๊าคร้าบบบ ฟิวชั่นจะมีน้องด้วย"
ลูกชายจอมขี้โม้ตอนนี้กำลังพูดจ้อแจ้ให้พ่อเขาฟังอยู่ หลังจากที่เราสองคนคุยกันปรับความเข้าใจกันแล้วฉันก็พอจะเข้าใจและก็ไม่ติดใจอะไร เขาบอกว่าไม่ต้องสนใจเรื่องอื่นรู้ว่าตอนนี้เขารักฉันกับลูกก็พอ น่าดีใจมั้ยละ
"จริงเหรอครับเนี้ย ว่าแต่น้องของฟิวชั่นจะน่ารักเหมือนฟิวชั่นมั้ยน้า"
ฉันนั่งเท้าคางมองพวกเขาคุยกันจนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง เอาจริงๆตอนแรกของบอกว่าคิดถึงฉันมากแต่เหมือนจะไม่ใช่แหะ เพราะดูจากรูปการณ์แล้วนั้นเขาน่าจะคิดถึงลูกมากกว่า
"ฟิวชั่นน่ารัก น้องก็น่ารัก แต่ฟิวชั่นอยากกินไอศกรีมคร้าบปะป๊า"
ฟิวเจอร์หันมามองหน้าฉันเหมือนจะขอความเห็นได้ยังไงกันก่อนหน้าที่เขาจะมาตาฟิวชั่นทานไปแล้วนะ
"พอแล้วค่ะเพิ่งจะทานมาเมื่อกี้นี่เอง"
"นิดๆไม่เป็นอะไรหรอกมั่งครับ"
มันมาอีกแล้วนิสัยตามใจลูกเนี้ยแก้ไม่หายสินะ เห้อออออ
"ถ้าคุณตามใจตาฟิวชั่นแบบนี้อนาคตก็ต้องตามใ
