คนโหดครั่งรัก

A episode ที่ 1 คนโหดครั่งรัก

A episode ที่ 1 คนโหดครั่งรัก

ตุ้บๆ พลั่วๆ!!

เสียงกำปั้น บวก บาทา ตลุมบอลกันไม่ยั้ง โดยมีชายหนุ่มใบหน้าหล่อขาวในชุดเสื้อช๊อปสีเลือดหมู ดวงตาเรียวรี ในมือถือไม้เบสบอลขนาดเหมาะ ยืนดูอยู่ไม่ห่าง ดวงตาคมวาวโรจน์

"ล่อแม่งหนักๆ หลายทีละไอ้สัส" เสียงทุ้มตะคอกสั่ง ก่อนจะหันมามองเพื่อนหนุ่มที่ยืนควงไม้เบสบอลนิ่ง

"มึงนี่มันราชาสมชื่อ" ลีโอเอ่ยขึ้นน้ำเสียงยียวน

"เอาตามที่มึงพอใจ วันนี้กูไม่ร่วม"

น้ำเสียงขรึม พูดขณะที่มือหนาลูบไม้เบสบอลเบาๆ

"ทำไม ปกติมึงก้อชอบหวด.." เสียงทุ้มถามกลับเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย

"เสื้อตัวนี้....ขาดไม่ได้" ปากหนายกยิ้มพรางลูบไปที่รอยปักตัวอักษร ที่กลางอก ตัว R

ลีโอขมวดคิ้วมองก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย

"กูเรียนที่นี่มาจนถึงเทอมสุดท้ายไม่ยักจะเห็นว่าเสื้อคณะมึงมีรอยปักแบบนี้?"

ใบหน้าหล่อเหลือบมองก่อนจะเอ่ยนิ่งๆ

"หมาที่บ้านกูปักให้."

ลีโอใบหน้าขมวดมุ่น

'คนฉลาดเค้าพูดไม่ค่อยเก่งหรอวะ หรือมันพูดไม่รู้เรื่อง ยิ่งฟังยิ่งงง'

"วันนี้กูจะกลับแล้ว อยากได้คนช่วยเก็บกวาดไหม?" ราชาถามพรางเลิกคิ้วอย่างต้องการคำตอบ

แต่อีกฝ่ายกลับฉีกยิ้มกว้าง คล้ายคนโรคจิต

"เดี๋ยวเอาไปรวมใว้ที่นั่น.." ที่นั่นที่หมายถึงคือโกดังเก็บของ ลีโอ กับราชา รู้จักกัน ตอนที่เรียนอยู่ม.ต้น ถ้าเปรียบ ราชาเป็นสีขาว ลีโอก้อ คือสีดำ

"เพราๆหน่อย ช่วงนี้มึงบ่อย อย่าให้เรื่องหลุด จะซวยมาถึงกู " ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม ทำเอาอีกคนร้อนๆหนาวๆ

ราชา หน้ากลัว แม้ในยามปกติ 2 หนุ่มมีงานอดิเรก ที่ไม่มีใครรู้ รสนิยม ที่ทำให้ทั้งคู่มาคบกันได้ คือเวลาโมโห ต้องหาที่ลง ต้องใช้กำลัง

และนั่นคือหนีไม่พ้น อัดคน..

คนนึงเงินหนา อีกคนมีทั้งเงิน ทั้งอิทธิพล ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นยิ่งกว่าสนิทคือปกปิดความลับ

ราชา เรียนวิศวกรรมปีสุดท้าย

พ่อเป็นตำรวจยศใหญ่

ควบตำแหน่ง CEO บริษัทอสังหาริมทรัพย์ ชื่อดังมรดกจากปู่ รูปหล่อ ที่สำคัญ ฉลาด

ลีโอ แม้จะไม่ได้รวยเท่าราชา แต่เขาหน่ะ ลูกหลานมาเฟีย..

"ถ้ามันไม่มาอ้อนตีน กูคงไม่ลากมา เอางี้ไหมราชา มึงเอาใว้เตะแทนบอลสักวัน2 วันไหม"

ลีโอฉีกยิ้มกว้าง

"ลีโอ ....ถ้าควีนส์รู้ ทั้งมึงทั้งกู จะแย่" ราชาเอ่ยเสียงขรึม ทำเอาลีโอร้อนๆหนาวๆ

"พูดชื่อนี้ทำกูหมดอารมณ์ ไอ้เหี้ย เลิกเลย ปล่อยแม่งไป" เสียงห้าวตวาดสั่งก่อนจะเดินตามหลังเพื่อนรัก

"คืองี้ กูไปกินข้าวบ้านมึงด้วยได้ไหม"

ลีโอถามตาเป็นประกาย

" บ้านกู?"ใบหน้านิ่งย้อนถาม ทำเอาลีโอเลิ่กลั่ก

"ป่าวๆ กูพูดเล่น มึงไปเถอะ ไป" ลีโอรีบไล่ เมื่อมองสบตาคมของเพื่อน

"โง่แบบนั้นจะหวงใว้ทำไมให้ลกบ้านว้า"

ลีโอยิ้มน้อยๆ

เมื่อนึกถึงนักเรียนนายร้อยสาว ดวงตาคมฉายแววระยับ

ควีนส์ น้องสาวราชา คนที่เขาเองแอบมองอยู่หลายครั้ง ใบหน้านิ่ง ที่ยิ้มทีสวยบาดใจ

ยามที่ควีนส์มาหาราชา ชายหนุ่มจะนั่งมองไม่ละสายตาผิดกับแม่สาวสวย ที่ไม่เคยปรายตามามอง

มือหนาคว้าสมาร์ทโฟนราคาแพงออกมาดูก่อนกดเข้า Application Instagram

เลื่อนดูหญิงสาวคนที่ตนแอบมอง

Question_Queen

# แคปชั่น

#ไม่ชอบหน้าร้อน พอกับไม่ชอบหน้ามึง

ริมฝีปากหนายกยิ้มกับแคปชั่น ก่อนจะขมวดคิ้วกับรูปที่เธอลง

ร่างสวยอวบอิ่มผิวขาวจัด ในชุดว่ายน้ำทรูพีซสีดำ อวดหุ่นแซ่บ ในท่ายันกายขึ้นพ้นน้ำครึ่งตัว หยดน้ำเกาะร่างสวยพราว

'หืม แค่เห็นกระบองกูก้อสั่นเลย'

ลีโอสบทอย่างฉุนเฉียว

ก่อนมือหนาจะกด Comment

Lee_o

Comment ราชา มาดูน้องมึง

@ king_ Racha

King_Racha

Comment แล้วมึงยุ่งไร

Lee_o

Comment ไม่ได้ยุ่ง แค่

เป็นห่วงเป็นใย

Question_Queen

ตอบ Comment ไม่ต้องมาเป็นห่วงเป็นใย เป็นเพื่อนพี่ชายไปเถอะ!

ใบหน้าสวยขมวดคิ้วมุ่นกับ Comment ของเพื่อนพี่ชาย ลีโอคนนี้จ้องมองเธอทุกครั้ง ทุกครั้งที่เจอ

เป็นสายตาที่มองมาคล้ายเด็กเห็นของเล่นชิ้นโปรด

"เพื่อนพี่ชายหรอ ลองหลอกเด็กดูสักครั้งดีไหมนะ" ลีโอพึมพำเบาๆ

ผับ Still

ควีนส์นั่งตำแหน่งประจำหน้าบาร์กับเพื่อนร่วมรุ่นนักเรียนนายร้อย ใบหน้าหวานยิ้มพราวระยับ นั่งกลางวงชายหนุ่ม

"มึงหัดคิดว่าพวกกูเป็นผู้ชายมั่งก้อได้นะ ห่าเอ้ย"

ว่าที่ตำรวจรายหนึ่งเอ่ยอย่างเหลืออดกับท่าทางแสนเป็นกันเองของหญิงสาว

'สวย แต่ทราม พระเจ้าให้ความสวย แต่ลืมมอบวิธีใช้'

"อะไร หรือพวกมึงเคยมองว่ากูเป็นหญิง?"

"หรือมึงคิดจังรี้ จังไรกับกูงี้ " ใบหน้าหวานเลิกคิ้วมองทำเอาทั้งวงสำลักเหล้าที่จิบอยู่ ก่อนจะหัวเราะร่วน

"เอาจริงนะควีนส์ ด้วยความสัตย์จริง ต่อให้กูเมาแล้วแข็งเห็นมึงมันก้อหด" เพื่อนหนุ่มบอกด้วยใบหน้าจริงๆ เรียกเสียงหัวเราะอีกครั้ง

"กูแย่ขนาดนั้นเลยหรอ" ใบหน้าสวยถามย้ำเครียดๆ

"มึงดีเพื่อน มึงดีที่สุดแล้วเพื่อน " ชายอีกคนรีบพูดทันที

"มึงพูดดี กูชอบ เดี้ยวกูเลี้ยงเองวันนี้ " ใบหน้าสวยยิ้มพราวก่อนมือหนาจะล้วงลงใบในหน้าอกหยิบบัตรเครดิตสีดำวาวระยับออกมาวาง

"ที่เก็บมึงนี่เนาะ หัดสงสารคนที่ต้องมองแบบพวกกูบ้าง"

"แดกเหล้ากับมึงทีไรพวกกูไม่เคยเสียเงินเลย ให้พวกกูเลี้ยงสักครั้งเถอะ ไกล้จะแยกย้ายกันแล้ว"

เพื่อนในกลุ่มเอ่ยเสียงขรึม เมื่อไกล้วันที่ต้องแยกย้าย

"แหมไอ้สัส โคตรไกล ไกลกันมาก อยู่ห่างกันเกิ้น

ไม่ใช่ว่าพวกมึงก็ลงจังหวัดนี้หมดเร้อ"

"แล้วจะดึงดราม่าทำห่าอะไร"

สิ้นเสียงห้าวของควีนส์ เรียกเสียงหัวเราะอีกรอบจนตัวงอ

ข้อมือเล็กยกดื่มอีกหลายครั้ง หลายต่อหลายแก้ว จนเริ่มมึน

'คอแข็ง' ลีโอที่นั่งมองอยู่อีกมุมพึมพำ ตั้งแต่เขาเปิดผับนี้ควีนส์และเพื่อนมาที่นี่ทุกวัน ลีโอ นั่งในตำแหน่งเดิมทุกวัน เพื่อมารอดูอีกคน อีกคนที่ไม่เคยรู้ ว่ามีใคร ที่ครั่งไคร้เธอ

ใบหน้าหล่อพยักหน้าเรียกเด็กเสิร์ฟที่เดินผ่าน

ชายหนุ่มกุลีกุจอวิ่งเข้ามาหาทันที

"ครับคุณลีโอ" เด็กหนุ่มโค้งตัวเคารพอย่างสุภาพ

"เก็บแก้วกับช้อนที่ผู้หญิงโต้ะนั้นใช้ ไปใว้ที่ห้องฉันเหมือนเดิม ไม่ต้องล้าง" เสียงทุ้มสั่งการ

"ครับ" เด็กหนุ่มรับคำก่อนเดินถอยออกมา

'เก็บไปทำไมทุกวันวะ?' เด็กหนุ่มลอบมองเจ้านายอีกครั้ง ก้อพบกับสายตาที่หน้าขนลุก ไม่ใช่สายตาแบบชอบ เป็นสายตาที่หลงไหล ครั่งไคร้ อยากครอบครอง อยากเป็นเจ้าของแค่คนเดียว

'เเค่เห็นก้อขนลุก' เด็กหนุ่มสั่นทั้งตัวก่อนเดินแยกไปอีกทาง

สายตาคมจองลีโอจับจ้องควีนส์นิ่ง แววตาวูบไหวสะท้าน

'อิจฉา อิจฉาพวกมัน อิจฉาที่ได้นั่งไกล้ๆ อิจฉาที่หญิงสาวยิ้มให้'

'ให้ตายเถอะกู เข้าขั้นโรคจิตเข้าไปทุกที'

วันไหนที่หญิงสาวมาชายหนุ่มจะไม่ลุกไปไหน ลีโอจะเฝ้ามองอยู่แบบนั้น จวบจนหญิงสาวกลับ ร่างสูงจะเดินตามเงียบๆ เมื่อเห็นหญิงสาวขับรถออกไป ร่างสูงจึงถอยกลับ