“ร้ายจังนะคะ” ฉันพูดตอนที่ตัวเองมองใบหน้าของเขาซึ่งๆ หน้า แต่มือหนากับต้องทำให้ฉันตกใจอีกรอบเมื่อเขาดึงร่างกายฉันเข้าไปกอดเหมือนเก่า
“ก็อย่าทำให้ผมต้องร้ายสิ” ฉันถึงกับตกใจเมื่อเขาพูดแบบนั้นที่ข้างหู สรุปนี้ยังไม่ได้หลับสินะ
“ยังไม่หลับหรอ” ฉันถามเขา แต่เขาก็ไม่ยอมตอบอะไรกลับมาแล้วละ นอกจากกระชับอ้อมกอดมากกว่าเก่า ลมหายใจเขารดที่ต้นคอฉัน ตอนแรกก็อาจจะหนีลงจากเตียงนะตอนที่เขาหลับสนิท แต่ก็เห็นเขาแบบนี้ก็ไม่อยากลงหรอก อยู่ให้ความอบอุ่นเขาบนเตียงนี้ละ
เช้าของอีกวัน เวลา 07.00
ฉันรีบลุกจากที่นอน ไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน ข้างกายฉันยังคงมีเสือตัวร้ายที่ยังคงนอนหลับเป็นเด็กน้อยอยู่ ฉันรีบไปเตรียมทุกอย่างตามกฎที่เขาสั่ง ก็ทำอาหารเช้าไง ถ้าไม่ทำได้วีนอีกแน่ ทุกอย่างจะต้องเสร็จก่อนที่เขาจะตื่น ฉันเตรียมอาหาร จัดแจงทุกอย่างไว้บนโต๊ะ ก่อนจะรีบไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ
ซ่า~
ฉันเปิดฝักบัวปล่อ
