“เกิ้ลไปไหน!” ผมถามพนักงานในแผนก เมื่อเดินเข้ามาผมไม่เห็นทั้งสองคน
“เห็นว่าออกไปข้างนอกนะคะ”
“ข้างนอกหรอ...?”
“ไปกันกี่คน”
“สองคนค่ะ” ตอนนีผมร้อนร้นยิ่งกว่าอะไร เหมือนกับมีคนมาสุ่มไฟในใจ ผมกดโทรศัพท์โทรหาน้องชายตัวเองทันที ใครจะปล่อยให้อยู่กันสองคน!
อีกด้าน...
“ขอบคุณนะครับที่ออกมากับผม” เกิ้ลพาฉันมาพบกับอาจารย์ที่มีชื่อเสียงในเรื่องของการวาดการ์ตูน ซึ่งเขาก็เพิ่งจะโทรมาคอนเฟิร์มเวลาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ฉันเลยต้องออกมาข้างนอกกับเขาด้วย
“ขอบคุณทำไมละ ฉันเป็นเลขานะ”
“นั้นสิครับ ผมคงยังไม่ชินไม่เคยมีเลขาสักที” การมาข้างนอกกับเขา ก็ทำให้ฉันโล่งใจได้เหมือนกัน มันทำให้ฉันไม่ต้องคิดหรือเครียดเรื่องอะไร นอกจากเรื่องงาน
Rr…Rr…
อยู่ๆ เสียงโทรศัพท์เขาก็ดัง เขามองหน้าจอโทรศัพท์สักพัก ก่อนจะปล่อยให้มันดังอยู่แบบนั้น
“ไม่รับหรอคะ”
“ไม่ดีกว่า ปล่อยให้เสืออาระวาดบ้าง” ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าคนที่
