04
658 Words
ปึก
เกรซได้ยินเสียงกระทบจากบางอย่างที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น ก็พบกับแผ่นหลังของผู้ชาย แผ่นหลังที่ยืดตรงสวยงาม เขายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ เขาเหมือนเขายืนปกป้องเธอจากภัยอันตราย แม้แต่แสงแดดจากดวงอาทิตย์ยังไม่สามารถที่จะเล็ดลอดผ่านช่องลำตัวของเขามาได้ เรือนผมสีน้ำตาลเข้ม ซอยสไลส์สั้นๆ เธอมองไปเขาด้วยความตกใจ ส่วนสูงขนาดนี้ ลำตัวยาวขนาดนี้ ช่วงขาที่ยาวขนาดนี่...ชีต้าห์
“เล่นอะไรก็ระวังคนข้างสนามด้วยดิวะ” เสียงเข้มของเขาตะโกนบอกเลโอ ก่อนจะขวางลูกบาสที่อยู่ในมือลงไปให้พวกนั้น ส่วนเกรซยังคงยืนอึ่งอยู่ตรงนั้นด้วยความตกใจ เขาค่อยๆ หันลำตัวตัวเองมา เงาร่างกายของเขาทอดยาวมาถึงตัวเธอ เธอเห็นใบหน้าชีต้าห์อย่างชัดเจน และนั้น! หัวใจเธอก็ทำงานหนักอีกครั้ง ตึกตักตึกตัก
“คราวหลังก็หัดหลบเองบ้างนะ!” ชีต้าห์ก้มสายตาตัวเองมาบอกเกรซ เขาพูดกับเธอเสียงเข้ม สายตาดุที่ก้มมองมายังเกรซ เธอทำอะไรไม่ถูก การได้เห็นใบหน้าของชีต้าห์ในระยะใกล้ขนาดนี้มันก็เหมือนกับการทำร้ายหัวใจเธอดีๆ นี้เอง ทำไมใจจะต้องเต้นแรงขนาดนี้กัน ใบหน้าหล่อขาวใส เรียวมน ดวงตาสีดำสนิท สายตาที่ดูดุดันแต่ก็แฝงความอ่อนโยนไว้ในดวงตาคู่นั้น จมูกที่โด่งได้รูป และริมฝีปากหนารูปกระจับ ที่เห็นทีไรเธอต้องกลืนน้ำลายตัวเองทุกที
“เฮ้ย!” เรียกเรียกของเลโอทำให้ชีต้าห์ต้องหันหลังกลับไป มองทางต้นเสียงนั้นเลโอยืนยิ้มเยาะด้วยความกวน เขาโยนลูกบาสขึ้นลงไปกลางอากาศ สายตากวนๆ ยังคงส่งมาทางชีต้าห์พร้อมกับสายตาของลูกสมุนของเลโออีกสามคน นั้นคือพี ชิน และเดย์
“มาแข่งกับกูไหม” เลโอยกมุมปากตัวเองขึ้น เพื่อท้าทายชีต้าห์ ชีต้าห์มองสายตานิ่งไปยังเลโอจนเฟรมจะต้องมาสะกิดแขนของชีต้าห์
“มึงอย่าแข่งเลยวะ มึงไม่มีทางชนะเลโอหรอก” เฟรมเดินเข้ามาเตือนชีต้าห์
“มึงรู้ประวัติของเสือชีต้าห์ไหม” สายตาของชีต้าห์ยังคงมองตรงไปทางเลโอ เขาตอบเฟรมแต่ไม่ได้หันหน้าตัวเองมามองเฟรมแต่อย่างใด เขาจ้องเลโอเขม็ง
“ก็เป็นสัตว์บก” เฟรมตอบ
“ลำตัวยาวด้วย” น้ำหวานพูด สายตาเธอก็มองไปทางร่างกายของชีต้าห์ เธอมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของชีต้าห์ ที่ใบหน้าเขายังคงมองตรงไปทางเลโอ แต่หันหลังให้กับพวกเขา
“ร่างกายเพรียวบาง มีขายาว” ทอยก็มองไปที่ช่วงขาของชีต้าห์เช่นกัน เขามีช่วงขาที่ยาวเหมือนกับเสือชีต้าห์ไม่มีผิด
“เป็นสัตว์บกที่วิ่งเร็วที่สุดในโลก” เกรซพูดเสียงอ่อน ชีต้าห์กระตุกยิ้มมุมปากตัวเองขึ้นมาทันที
“ก็เอาดิวะ” ชีต้าห์ตอบกลับเลโอ เขาถอดเสื้อสูทนักเรียนตัวนอกออก เขาโยนเสื้อมาทางเกรซ จนเธอตกใจ
“ฝากด้วย” เธอกำเสื้อของชีต้าห์แน่น เกรซมองไปยังเสื้อสูทนักเรียนนั้น ทางด้านขวามีชื่อเขาติดอยู่ ‘ตรีชัย เตชะอุมดม’ เธอยิ้มขึ้นมาทันที ก่อนจะเห็นชีต้าห์เดินตรงลงไปที่สนามบาสเกตบอล
“นอกจากชื่อชีต้าห์แล้ว ยังเหมือนเสือชีต้าห์อีก” น้ำหวานพูดก่อนจะหมุนร่างกายตัวเองนั่งลงที่ข้างสนาม เพื่อที่จะเชียร์ชีต้าห์ ซึ่งทุกคนก็กังวลใจว่าชีต้าห์จะเอาชนะเลโอได้ยังไง สี่ต่อหนึ่งขนาดนั้น ยังไงก็โดนเอาเปรียบอยู่ดี
“เบบี้สู้ๆ นะ” เสียงแหลมของแฟนสาวของเลโอยังคงเชียร์ไม่ห่าง
- Writer
