07
662 Words
กรี๊ดดด ชีต้าห์!!!
เสียงกรี๊ดยังคงดังไม่หยุด แค่เขายืนเฉยๆ และยิ้มออกมาแค่นั้น ผู้หญิงก็พร้อมใจที่จะวิ่งเข้ามาหาเขาทันที
“น้ำไหมคะ”
“เช็ดเหงื่อหน่อยไหม”
“ร้อนไหมคะ” ผู้หญิงทุกคนวิ่งเข้ามารุมล้อมเขา พร้อมใจที่จะบริการให้ชีต้าห์ทุกอย่าง
“น้ำค่ะ” แม้กระทั่งชูก้าแฟนสาวของเลโอ เธอยื่นน้ำให้กับชีต้าห์ทันที โดยไม่ได้สนใจเลโอที่ยืนอยู่ทางด้านหลังแต่อย่างใด
“ชู้ก้า! ผมหิวน้ำ” เอโลเดินมากระชากตัวชูก้าออกมาจากลุ่มผู้หญิงที่มุงชีต้าห์อยู่ เธอยังคงส่งสายตาไปทางชีต้าห์ ทั้งที่ตัวเองอยู่ตรงหน้าของเลโอแล้วแท้ แต่เธอกลับไม่สนใจ
“ออกนอกหน้าไปหน่อยไหม” เลโอพูดเสียงดุใส่แฟนตัวเอง
“ฮอตตั้งแต่วันแรกเลยนะมึง” เฟรมพูด เขายังคงยืนมองชีต้าห์อยู่ที่ข้างสนาม
“ชะนีข้างสนามแบบฉันนี้หมดฤทธิ์เลย” น้ำหวานกล่าวด้วยความอารมณ์เสีย เธอตั้งใจจะขอบคุณชีต้าห์ที่ช่วยเอาตัวเองมาบังร่างกายช่วยเพื่อนเธอไว้ แต่พอเห็นผู้หญิงที่กำลังรายล้อมเขาแบบนั้น เธอเลยรู้สึกหมั่นไส้
“นี่! ไอ้เฟรมฝากขอบคุณชีต้าห์ด้วยนะ” น้ำหวานเดินมาจับมือของเกรซ ก่อนจะพากันออกจากตรงนั้น
“อ้าว ทำไมพวกแกไม่เรียกฉัน!” ทอยที่กำลังยืนมองความสง่างามของชีต้าห์ พอเห็นเพื่อนตัวเองออกไป เลยรีบวิ่งตามไปทันที
“ดูก็รู้เลย ว่ายังไงเลโอก็ต้องตกกระป๋อง ยุคของเลโอใกล้หมดลงแล้วสินะ” น้ำหวานพูดกับเพื่อนตัวเอง
“แต่ความรู้สึกนะโว้ย ตอนชีต้าห์ยิ้ม น่ารักแรงมากกก” ทอยลากเสียงตัวเองยาว
“ใช่! น่ารักแรงมากกก” น้ำหวานหันมาทำหน้าตาเคลิ้มตามเพื่อนตัวเอง เธอลากเสียงตัวเองให้ยาวพอกับเลโอ
“อย่าบอกนะว่าแกก็ปลื้มชีต้าห์ด้วยเหมือนกัน แล้วแกจะรีบลากพวกเราออกมาทำไม” ทอยจี้จุดเพื่อนตัวเอง น้ำหวานเลยยิ้มกริ่มขึ้นมา
“ฉันมาวางแผนตั้งหาก ผู้ชายแบบนั้น จะต้องวางแผนดีๆ เพราะคู่แข่งเราเยอะ” น้ำหวานพูดติดตลก เธอหันมามองเกรซที่ในมือของเธอยังคงมีเสื้อสูทยูนิฟอร์มของชีต้าห์ติดมืออยู่
“เสื้อใคร” น้ำหวานถาม เกรซก้มมองที่เสื้อที่เธอถือทันที
“ฮึ้ย! ของชีต้าห์อ่ะ ก็แกลากฉันมา จนฉันลืมเลยเนี้ย” เกรซถือติดมือมา เธอลืมเสียสนิทว่าชีต้าห์ฝากเสื้อไว้กับตัวเอง
“นี่คงไม่ใช่แผนอ่อยผู้ชายหรอกนะ” ทอยจิกตามองแรงเกรซทันที
“บ้าหรอแก ฉันไม่ได้ชอบเขา” เกรซรีบแก้ตัว แต่เธอนะใจเต้นทุกครั้งที่เห็นชีต้าห์เลยละ ยิ่งเสื้อติดมือเธอมาแบบนั้น เธอยิ่งรู้สึกหน้าแดงขึ้นมาเอง
“นั้นฉันจะรีบไปคืนเขา” เธอรีบวิ่งไปที่สนามบาสทันที แต่ก็ไปที่สนามบาสทันที
“ยัยเกรซจะแตกตื่นอะไรขนาดนั้น เดี๋ยวคาบบ่ายก็เจอกันอยู่ดี” น้ำหวานกล่าว เมื่อเห็นเพื่อนตัวเองรีบวิ่งด้วยความแตกตื่นขนาดนั้น
“ฉันว่ายัยเกรซแปลกๆ” ทอยพูดขึ้นด้วยความสงสัย
“ฉันต้องพิสูจน์ละ แกต้องช่วยฉันด้วยอีหวาน!” ทอยพูดจิกน้ำหวาน น้ำหวานเบ้ปากใส่ทอย ก่อนจะพาฉันรีบขึ้นชั้นเรียน
เกรซรีบวิ่งมาที่สนามบาสแต่ก็ไม่พบใครแล้ว เธอมองไปที่รอบๆ ก็ไม่เจอ ทำไมพวกเขาถึงได้หายตัวเร็วกันขนาดนี้กันละ เธอเลยตั้งใจจะไปคืนที่ล็อกเกอร์ของชีต้าห์ เกรซเดินตรงไปยังอาคารเรียน ที่มีล็อคเกอร์ของนักเรียนเรียงกันอยู่ เธอเดินไล่ชื่อ เพื่อตามหาชื่อของชีต้าห์
- Writer
