22
723 Words
Rr…Rr…
ผมนั่งแท็กซี่เพื่อไปยังสถานที่ที่ผมนัดกับแพร มันเป็นแหล่งที่วัยรุ่นมาเที่ยวไม่น้อยเลยละ ผมนั่งมาได้สักพัก โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
“อยู่ไหนแล้วค่ะ” เสียงหวานของแพรที่โทรเข้ามาในเครื่องผม แปลกในเหมือนกันแฮะ ว่าผู้หญิงคนนี้ ขนาดเสียงยังน่ารักขนาดนี้
“จะถึงแล้วครับ” ผมตอบกลับเธอไป นี้คงจะเป็นเดทแรกของเราหลังจากที่เราตกลงคบกัน ไม่นานผมก็มาถึงเป้าหมาย สถานที่เราสองคนนัดเจอกัน
“ชีต้าห์” เสียงใสกำลังโบกมือเรียกผมจากฝั่งตรงข้าม เธอช่างหวานเหมือนกับขนม รอยยิ้มที่ทำให้ผมไม่สามารถที่หุบยิ้มตัวเองได้ เหยื่อรายแรกของตัวเอง ทำไมทำให้ผมรู้สึกหลงเธอได้ขนาดนี้กัน ผมเดินข้ามถนนเพื่อที่ไปหาเธอที่ฝั่งตรงข้าม
“รอนานไหมครับ” ผมยิ้มให้กับเธอทันที เธอหน้าออกสีอย่างเห็นได้ชัด ไม่ใช่แค่เธอหรอกนะที่เขินผม ผมก็เขินเธอหนักมากเหมือนกัน ผมเอื้อมมือไปจับเรียวมือคู่สวยของเธอ มันก็แค่แสดงความเป็นเจ้าของต่อทุกคน เพราะตอนนี้ทุกคนก็กำลังให้ความสนใจเธอไม่ต่างจากผม
“โอ๊ะ! ชีต้าห์นี่!” น้ำหวานตกใจทันที เมื่อเห็นชีต้าห์กับแพร เธอหันใบหน้าไปกระซิบหูของทอย เธอออกมาข้างนอก เพื่อมาหาอะไรกินระหว่างรอเกรซทำผม ภารกิจการแปลงโฉมเกรซกำลังจะจบลง ทอยหยิบแว่นของเกรซติดมือมาด้วย เอามาสวมให้กับตัวเอง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของทอยมองไปยังคู่รักของชีต้าห์และแพร
“อยากให้เสือหาเพศเมียใหม่จริงๆ” ทอยพูดขึ้น เขากระตุกยิ้มมุมปากตัวเอง น้ำหวานก็เช่นเดียวกัน
“แกคิดอย่างที่ฉันคิดใช่ไหมอีทอย”
“แน่นอน” เขาสองคนกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเริ่มแผนการที่ตัวเองได้คิดได้เมื่อสักครู่ ทอยรีบปฏิบัติการตามแผน ทั้งน้ำหวานและทอยเดินตามคู่ของชีต้าห์มาอย่างติดๆ
“นี่ก็หวานกันจริงๆ” ทอยพูดขึ้นมาด้วยความหมั่นไส้
“แล้วไอ้เฟรมมันมั่วทำอะไรอยู่ ทำไมมันไม่โทรเข้าเครื่องชีต้าห์สักที นี่ลุ้นจะฉี่จะลาดอยู่แล้ว” น้ำหวานบ่นขึ้นด้วยความหงุดหงิด เพราะเธอรู้สึกว่าพวกเธอ ตามชีต้าห์มาได้สักพักแล้ว แต่ยังไม่มีวี่แววของโทรศัพท์ที่โทรเข้าเครื่องของชีต้าห์
“นั้นไง นั้นไง ชีต้าห์รับโทรศัพท์แล้ว” พอชีต้าหฺรับโทรศัพท์ ทั้งเกรซและน้ำหวานก็รีบวิ่งเข้ามาหลบในซอกตึก และแอบดูอยู่ห่างๆ
“มึงว่าอะไรนะ มึงอยู่แถวนี่หรอ” เสียงคุยโทรศัพท์ของชีต้าห์ ที่โทรคุยกับปลายสาย แผนที่น้ำหวาน ทอย และเฟรมผู้ร่วมอุดมการณ์มันกำลังดำเนินไปได้ด้วยดี
“เออได้ เดี๋ยวกูไปหา” ชีต้าห์วางสายโทรศัพท์ เขาหันมาหาแพรแฟนของตัวเอง ก่อนจะพูดขึ้น
“แพรรอผมอยู่ตรงนี้ก่อนก็ได้ ผมไปหาไอ้เฟรมแป๊ป เดี๋ยวผมมา” เขาจับมือของแพร เธอก็ยิ้มตอบกลับชีต้าห์ และเข้าไปนั่งที่โต๊ะม้านั่งเพื่อรอเขา เขาวิ่งออกมาจากจุดนั้น ทั้งน้ำหวานและทอย เผยอยิ้มขึ้นมาทันที เขาสองคนออกมาจากมุมที่หลบซ่อนตัว แกล้งเดินออกมาอย่างเนียนๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหาแพร
“อ้าว แพรบังเอิญจังเลย” ทอยทักแพรทันที เธอดูตกใจเล็กน้อย เพราะทอยกับน้ำหวานไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน เธอไม่ได้สนิทกับสองคนนี้
“มาคนเดียวหรอ” น้ำหวานนั่งประกบตัวแพรทันที
“ปล่าว ฉันมากับชีต้าห์” เธอยังคงตอบน้ำหวานด้วยใบหน้างงๆ
“ชีต้าห์อ่ะเพื่อนเราเอง ข่าวเธอสองคนนี้ดังทั่วโรงเรียน ว่าแต่ชีต้าห์ไปไหนแล้วอ่ะ” น้ำหวานยังคงเนียนพูดคุยกับแพรต่อ เธอกำลังดึงความสนใจของแพร มาหาพวกเธอ และหลอกล้อให้แพรอยู่กับเธอให้นานที่สุด ไม่สิ! หลอกให้เธอกลับบ้านเลยตั้งหาก J
- Writer
